ΣτΠ: Παράνομος αποκλεισμός ωφελούμενης από δράση προώθησης της απασχόλησης ανέργων χωρίς να υπάρχει ιατρική κρίση περί ανικανότητας

Σύμφωνα με την Σύνοψη Διαμεσολάβησης του ΣτΠ:

Άνεργη, εγγεγραμμένη στα μητρώα του ΟΑΕΔ, ζήτησε τη διαμεσολάβηση του Συνηγόρου διότι υπηρεσία του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, επικαλέστηκε το ιατρικό ιστορικό της άνεργης για να την θέσει εκτός προγράμματος κοινωφελούς εργασίας με τη συγχρηματοδότηση ΕΣΠΑ.

Συγκεκριμένα, η εν λόγω άνεργη είχε επιλεγεί για τοποθέτηση βάσει του οριστικού πίνακα κατάταξης σε θέση εργασίας σε υπηρεσία του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής. Ο ΟΑΕΔ απέρριψε αίτημά της για μετακίνηση πλησίον του τόπου κατοικίας της, το οποίο η ίδια είχε υποστηρίξει επικαλούμενη επιδείνωση της υγείας της. Ωστόσο, στη συνέχεια, η αρμόδια Επιτελική Δομή ΕΣΠΑ του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, απαντώντας σε σχετικό ερώτημα που είχε υποβάλει το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής ως επιβλέπων φορέας, έκρινε ότι το ιατρικό πιστοποιητικό που είχε προσκομίσει καταδείκνυε ότι δεν ήταν ψυχικά υγιής για την εκτέλεση των καθηκόντων της και την απέκλεισε από το πρόγραμμα.

Ο Συνήγορος διαπίστωσε ότι στο ιατρικό πιστοποιητικό γινόταν μεν αναφορά στο ιατρικό ιστορικό, συστήνονταν η συνέχιση της φαρμακευτικής αγωγής και της ψυχοθεραπείας, δεν περιείχετο όμως κρίση περί του αν η αναφερόμενη ήταν ικανή ή όχι για την εκτέλεση των καθηκόντων της θέσης για την οποία είχε επιλεγεί. Με βάση αυτή τη διαπίστωση, ο Συνήγορος επισήμανε ότι ο αποκλεισμός της αναφερόμενης από τη δράση απασχόλησης:

• Έγινε χωρίς νόμιμη αιτιολογία, καθώς βασίστηκε σε ιατρική εκτίμηση που δεν προήλθε από αρμόδιο προς τούτο όργανο, έπειτα από αυτοπρόσωπη εξέτασή της και σε συσχέτιση με τα συγκεκριμένα καθήκοντα της θέσης.
• Συνιστά άμεση διάκριση λόγω αναπηρίας κατά παράβαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης στην εργασία και την απασχόληση που προβλέπεται στο Μέρος Α' του Ν. 4443/2016, χωρίς, από την άλλη πλευρά, να πληρούνται οι προϋποθέσεις που θα μπορούσαν εξαιρετικά να δικαιολογήσουν τη διάκριση αυτή. Συγκεκριμένα, ο Συνήγορος επισήμανε ότι δεν εξετάστηκε το ενδεχόμενο υιοθέτησης ηπιότερου μέσου όπως επιβάλλει η αρχή της αναλογικότητας, λαμβανομένης υπόψη και της υποχρέωσης του εργοδότη για λήψη μέτρων εύλογων προσαρμογών για την απασχόληση ατόμων με αναπηρία ή χρόνια πάθηση.

Κατόπιν τούτων, ο Συνήγορος πρότεινε την επανένταξη της αναφερόμενης στη δράση απασχόλησης και την τοποθέτησή της ως υπεράριθμης σε άλλον επιβλέποντα φορέα. Η Διοίκηση, ακολουθώντας τις συστάσεις του Συνηγόρου, τοποθέτησε την αναφερόμενη, κάνοντας παράλληλα δεκτό και το αίτημα μετακίνησής της.