Ο συνάδελφός μας Οδυσσέας Βογιατζής εργαζόταν επί 12 χρόνια ως συμβασιούχος ταριχευτής στο Εργαστήριο Ανατομίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πάνω στη δική του εργασία βασιζόταν όλο αυτό το διάστημα η διδασκαλία του μαθήματος της Ανατομίας στους φοιτητές της Ιατρικής. Όλα αυτά τα χρόνια, ο Οδυσσέας εργαζόταν υπό άθλιες συνθήκες σε ένα περιβάλλον γεμάτο επικίνδυνα τοξικά χημικά (φαινόλη-φορμόλη), χωρίς τα απαραίτητα μέτρα προστασίας (μάσκα, γάντια, ποδιά κλπ) και χωρίς να τηρούνται ούτε οι πιο στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας αφού το Ταριχευτήριο δεν διέθετε καν απαγωγό για την απομάκρυνση των τοξικών αερίων πάνω από την επιφάνεια ταρίχευσης ενώ οι περισσότερες δεξαμενές για την αποθήκευση των πτωμάτων ήταν μη λειτουργικές. Παρά τα επανειλημμένα αιτήματά και προειδοποιήσεις του συνάδελφου Οδυσσέα, η διοίκηση του ΕΚΠΑ δεν διέθεσε τα απαραίτητα κονδύλια για τη διαμόρφωση ενός στοιχειωδώς ασφαλούς περιβάλλοντος εργασίας.
Αντιθέτως, όταν το 2009 διατέθηκαν 800.000 ευρώ από τον προϋπολογισμό του Πανεπιστημίου για την ανακαίνιση του Ανατομείου, η Διεύθυνση του Εργαστηρίου θεώρησε ορθότερο να τα διαθέσει για την ανακαίνιση των γραφείων των καθηγητών και για την αισθητική βελτίωση του χώρου! Το γεγονός ότι ο χώρος του Ταριχευτηρίου είχε να καθαριστεί δύο ολόκληρα χρόνια είναι ενδεικτικό για την ακραία απαξίωση της ζωής του συναδέλφου μας. Τον Δεκέμβριο του 2015 ο Οδυσσέας, υπέστη ένα σοβαρό εργατικό «ατύχημα» που λίγο έλειψε να του κοστίσει την ίδια του τη ζωή.
Προκειμένου να εντατικοποιήσει την ταρίχευση των πτωμάτων -που είχαν πολλαπλασιαστεί το τελευταίο διάστημα καθώς πολλοί συνάνθρωποί μας επιλέγουν να γίνουν δωρητές σώματος για να ελαφρύνουν τις οικογένειές τους από τα έξοδα ταφής- η Διεύθυνση του Εργαστηρίου ανάγκασε τον Οδυσσέα να χρησιμοποιεί ένα ακατάλληλο σύστημα ψεκασμού που χρησιμοποιείται σε αγροτικές εργασίες για να διοχετεύει τη φαινόλη στα πτώματα. Κι αυτό παρόλο που ο συνάδελφος Οδυσσέας είχε ενημερώσει πολλές φορές ότι το συγκεκριμένο ψεκαστήρι είναι εντελώς ακατάλληλο και προπαντός επικίνδυνο, καθώς ήταν πιθανή η εκτόξευση ανεξέλεγκτης ποσότητας φαινόλης. Στόχος της Διεύθυνσης ήταν η επιτάχυνση της ταρίχευσης των πτωμάτων με το μικρότερο δυνατό κόστος, αφού η αγορά κατάλληλου συστήματος ψεκασμού για την εργασία της ταρίχευσης θα ήταν πολύ πιο ακριβή. Επιπλέον, η Διεύθυνση δεν είχε προσλάβει ειδικευμένο εργαζόμενο για να αντικαταστήσει τον συνάδελφο που εργαζόταν στο Ταριχευτήριο, μετά τη συνταξιοδότησή του. Αντί για αυτό ανατέθηκε σε έναν ανειδίκευτο φοιτητή της Ιατρικής, χωρίς σύμβαση εργασίας, ο ρόλος του βοηθού κατά την ταρίχευση των πτωμάτων. Ο εν λόγω βοηθός έκανε λανθασμένο χειρισμό του συστήματος ψεκασμού κατά τη διάρκεια της ταρίχευσης, λόγω της απειρίας του, με αποτέλεσμα να εκτοξευθεί η φαινόλη στο πρόσωπο και το σώμα του Οδυσσέα, προκαλώντας του σοβαρά εγκαύματα. Το ότι ο συνάδελφος δεν έχασε την όρασή του ήταν θέμα τύχης, καθώς τραβήχτηκε ενστικτωδώς προς τα πίσω. Αν μάλιστα η φαινόλη κατέληγε στο στόμα του, ο συνάδελφος μας δεν θα ήταν σήμερα ζωντανός.
Τρεις μέρες μετά το παραπάνω γεγονός, η διοίκηση δεν είχε καν δηλώσει το εργατικό «ατύχημα» στην Επιθεώρηση Εργασίας και δεν δεχόταν την παραμικρή ευθύνη. Μόνο μετά τη μαζική παράσταση διαμαρτυρίας εργαζομένων και φοιτητών στην Ιατρική Σχολή και τη Σύγκλητο και το σφράγισμα του Ταριχευτηρίου από κλιμάκιο της Επιθεώρησης Εργασίας, την οποία κάλεσε ο συνάδελφος, αναγκάστηκαν να το δηλώσουν. Ακόμη και σήμερα, 6 μήνες μετά το ατύχημα, ο εργαζόμενος δεν έχει αποζημιωθεί για το εργατικό ατύχημα, ούτε έχει εφαρμοστεί η απόφαση της Συγκλήτου της 11-12-2015, σύμφωνα με την οποία, θα του καταβάλλονταν οι μισθοδοσίες των προηγούμενων μηνών κατά τους οποίους το Ταριχευτήριο δεν λειτουργούσε. Επιπλέον, δεν έχει γίνει καμία απολύτως ανακατασκευή των χώρων του Ταριχευτηρίου, παρότι εκπονήθηκε σχετική μελέτη από την Τεχνική Υπηρεσία. Πρακτικά λοιπόν ο Οδυσσέας όχι μόνο υπέστη εργατικό «ατύχημα» αλλά βρέθηκε και απολυμένος. Το πιο εξοργιστικό από όλα είναι ότι πριν λίγες ημέρες η Ιατρική Σχολή έβγαλε προκήρυξη για την πλήρωση θέσης ταριχευτή!
Τα παραπάνω γεγονότα δείχνουν ξεκάθαρα ότι η χρήση του όρου «εργατικό ατύχημα» είναι απατηλή και παρελκυστική. Ο βαρύς τραυματισμός του συναδέλφου μας δεν οφείλεται στην τύχη. Οφείλεται στο γεγονός ότι στην καπιταλιστική κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε, το χρήμα είναι το παν και ο άνθρωπος -ο εργαζόμενος- δεν είναι τίποτα. Οι αποκαλούμενοι όροι, συνθήκες και σχέσεις εργασίας είναι στην πραγματικότητα όροι, συνθήκες και σχέσεις εκμετάλλευσης της εργασίας μας. Η εντατικοποίηση, η μείωση του κόστους εργασίας και παραγωγής είναι τρόποι αύξησης της εκμετάλλευσης μας. Για αυτό δεν γίνονται ούτε οι στοιχειώδεις δαπάνες για την ασφάλεια των εργαζόμενων, για αυτό η μόνιμη εργασία αντικαθιστάται από επισφαλείς και ενίοτε «μαύρες» μορφές εργασίας, όπως η εργασία του ανειδίκευτου φοιτητή-βοηθού. Επομένως, τα λεγόμενα «εργατικά ατυχήματα» δεν είναι τίποτε άλλο παρά μορφές άρρητης βίας που ασκεί καθημερινά το κεφάλαιο πάνω σε όλους τους εργαζόμενους για να αναπαραχθεί και να συσσωρευτεί, όπως και οι λεγόμενες ψυχικές και σωματικές «επαγγελματικές ασθένειες».
Η καθημερινή βία των καπιταλιστικών σχέσεων εκμετάλλευσης δεν ασκείται μόνο πάνω στα σώματα μας αλλά και στη συνείδησή μας. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων οι λειτουργοί του κεφαλαίου και του κράτους του, οι εκάστοτε διοικούντες και ειδικοί «υγιεινής και ασφάλειας», ρίχνουν τις ευθύνες για τα εργατικά «ατυχήματα» στους εργαζόμενους που τα υφίστανται συκοφαντώντας τους ως ανεπαρκείς και αδέξιους. Το ίδιο προσπαθούν να κάνουν και στην περίπτωση του Οδυσσέα παρά το ότι τα γεγονότα και οι συνθήκες του τραυματισμού του δεν επιδέχονται καμίας απολύτως αμφισβήτησης.
Ο αγώνας για την ικανοποίηση των αιτημάτων του συναδέλφου μας Οδυσσέα είναι επομένως αγώνας για το δικαίωμα στη ζωή ολόκληρης της εργατικής τάξης απέναντι στην καθημερινή βία της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης που παράγει τα εργατικά «ατυχήματα». Είναι επίσης αγώνας για την αλήθεια απέναντι στο ψεύδος που καλλιεργούν οι κάθε λογής «ειδικοί», ιδεολόγοι και απολογητές της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Αυτός ο αγώνας είναι αγώνας όλων μας, είναι αγώνας όλων των εργαζόμενων.
Έχουμε βέβαια αργήσει πάρα πολύ να κινηθούμε με αποτέλεσμα ο συνάδελφός μας να είναι 6 μήνες απολυμένος και να μην έχει ικανοποιηθεί κανένα από τα αιτήματά του. Οι ευθύνες για αυτό μας βαρύνουν όλους. Όμως, τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχει η διοίκηση του πρωτοβάθμιου σωματείου, του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού του ΕΚΠΑ, το οποίο μετά τις αρχικές αντανακλαστικές αντιδράσεις δεν έκανε τίποτα ουσιαστικό για να υπερασπιστεί τον εργαζόμενο. Μάλιστα, σε πρόσφατη συνεδρίαση του Δ.Σ., όπου υπήρξε πρόταση από μειοψηφούσα παράταξη να γίνει κάλεσμα από το Σωματείο για τη δημιουργία επιτροπής αλληλεγγύης στον Οδυσσέα, η απάντηση του Προέδρου του Συλλόγου, που είναι κομματικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ότι είναι καλύτερο «να μην ξεφύγει το θέμα εκτός ΕΚΠΑ» και πως καλύτερα να περιμένει το Σωματείο να γίνει η συνάντηση με τον Πρύτανη (η οποία δεν έχει γίνει εδώ και 6 μήνες). Για μία ακόμη φορά, αποδεικνύεται ότι κόντρα στον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό και τη λογική της ανάθεσης, είναι αναγκαίο να πάρουμε τον αγώνα στα χέρια μας.
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ ΜΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΛΕΣΤΟΥΝ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ
ΑΜΕΣΑ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
- ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ ΜΕ ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΣΧΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΜΕ ΒΑΡΕΑ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ
- ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑΣ ΤΩΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ ΜΗΝΩΝ
- ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΤΑΡΙΧΕΥΤΗΡΙΟΥ
- ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΤΟΥ ΤΑΡΙΧΕΥΤΗΡΙΟΥ
· ΑΣΦΑΛΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ
ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΒΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
Αυτόνομη Ταξική Συλλογικότητα Εργαζομένων ΕΚΠΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου