Γράφει η Ρίκα Βαγιάννη
Η αγάπη η ερωτική δεν γνωρίζει μνημόνια, φόρους, πόλεμο, ειρήνη, ανεργία, ευημερία. Αν είναι να σε πάρει, θα σε… σηκώσει, πάνω και ψηλότερα απ΄όλα τα καθημερινά που μετράνε τη ζωή μας
Ανασαίνουμε μνημόνιο και ξανασαίνουμε φόρους, χρέη συσωρεύονται πάνω στα χρέη, τεθνικά πάνω στα οικογενειακά, τα προσωπικά, σαν να λιγοστεύει ο αέρας.
Χωράει μέσα στην κρίση έρωτας να αναπνεύσει; Μήπως τον έφαγε ο κακός ο Ενφιας, η ύφεση, οι πρόσφυγες, η Ντόιτσε Μπάνκ, ο Σόιμπλε – ο μεγάλος Αντι-Ερωτικός; Ή όχι;
Αυτό το κείμενο ποστάρεται προς τιμήν των «όχι». Γράφτηκε για τους αόρατους και τους μη καταγεγραμμένους, αφού καμμία στατιστική δεν ενδιαφέρεται, ή δεν μπορεί να καταγράψει πόσοι άνθρωποι στους εκατό, στους χίλιους, ή εστω, ανάμεσα στους λίγους που τυχαία διαβάζουν εδώ σήμερα, είναι τρελλά ερωτευμένοι, θύματα μετωπικής με την Ουράνια Νταλίκα.
Και ένας να είναι μόνο (ή μία) είναι σίγουρο – διαβάζει και γελάει. «Ποιος Ενφιας κοπελιά; Τι μας λές τώρα; Τι ώρα, τι χρονιά, τι αιώνα έχουμε; Την έχεις δει την αγάπη μου να ξυπνάει το πρωί κοντά σε θάλασσα; Αυτό θέλω να ξέρω εγώ».
Ο «ένας», ο αυτός που δεν τον νοιάζει! Που τίποτα απολύτως δεν έχει λύσει από τα περιρρέοντα, αλλά βασικά, και μετά συγχωρήσεως, χέστηκε πατόκορφα για τα περιρρέοντα. Ο «ένας» (ή η «μία»): Που ζει πάνω στο ανεμοδούρι ενός Ερωτα κεφαλαίου: Mεγάλου, Πρώτου, ή και Τελευταίου. (Γιατί, λίγο τον έχεις τον τελευταίο; Σαν Μάρτης, είναι, γδάρτης και παλουκοκάφτης).
Ο στατιστικός «ένας» λοιπόν που θα βρεθεί, θα πει με βεβαιότητα πώς η αγάπη η ερωτική δεν γνωρίζει μνημόνια, φόρους, πόλεμο, ειρήνη, ανεργία, ευημερία. Αν είναι να σε πάρει, θα σε… σηκώσει, πάνω και ψηλότερα απ΄όλα τα καθημερινά που μετράνε τη ζωή μας. Αγάπη που τρόμαξε από τον λογαριασμό της έκτακτης εισφοράς και διελύθη, ελέγχεται ως φώ μπιζού. Ενφια, κραχ, μπουμ, όλοι αυτοί οι ήχοι ακυρώνονται από ένα βαθύ «αχ», που βγαίνει από την ψυχή σου, μπαίνει στη ζωή σου και σου μπαζώνει το οικόπεδο, κανονικά, θρασύτατα και ανεξαρτήτως ινφογκράφικς.
Αυτό θα σου πεί ο στατιστικός «ένας» (ή η μία) για τον οποίο γράφεται το σημερινό κείμενο.
Μην τον προσβάλλετε λέγοντάς του «χρόνια πολλά». Δεν του φτάνει η λαχτάρα του, που πρέπει να ισορροπεί τα κρύσταλλα στο κούτελλο με οχτώ ρίχτερ από κάτω, έχει και τους αναίσθητους να τον περιπαίζουν με χνουδωτά ζώα και καρδούλες. Πείτε στους ανθρώπους ένα «περαστικά» και μη ζηλεύετε. Είναι μεγάλο το βάσανο της αγάπης, καμιά φορά πιο αβάσταχτο και από τον ΕΝΦΙΑ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου