Η καταστροφολογία βλάπτει σοβαρά την οικονομία
Κατά επανάληψη έχω επισημάνει ότι η αντιμετώπιση της ανεργίας επιτυγχάνεται μόνο με τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, πράγμα που σημαίνει ότι χωρίς παραγωγική ανασυγκρότηση και επενδύσεις τα ποσοστά της ανεργίας δεν μπορούν να μειωθούν ουσιαστικά. Εντούτοις, το 2015 δεν μπορεί να χαρακτηριστεί έτος διόγκωσης της ανεργίας. Σε αντίθεση με όσα λέγονται ή γράφονται και παρά την αβεβαιότητα και τους περιορισμούς των κεφαλαιακών ελέγχων του καλοκαιριού, το ποσοστό ανεργίας όχι μόνο δεν αυξήθηκε, αλλά βαίνει διαρκώς μειούμενο.
Τα τελευταία επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ αναφέρουν ότι το ποσοστό της ανεργίας ανέρχεται σήμερα σε 24,5% από 25,9% που ήταν τον Ιανουάριο του 2015. Επομένως, επί διακυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ η ανεργία μειώθηκε 1,4%. Σύμφωνα μάλιστα με τα τελευταία στοιχεία της ΕΡΓΑΝΗ, του πληροφοριακού συστήματος εισροών-εκροών μισθωτής εργασίας, το 2015 δημιουργήθηκαν 100.000 νέες θέσεις εργασίας. Τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι παρά την κινδυνολογία και την καταστροφολογία που επικρατεί τους τελευταίους έξι μήνες ο ιδιωτικός τομέας αντιστάθηκε και κατάφερε να δημιουργήσει το 2015 περισσότερες θέσεις μισθωτής εργασίας σε σχέση με το 2014 (99.122).
Η περυσινή χρόνια, η πρώτη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήταν καταστροφική για την ελληνική οικονομία, όπως υποστηρίζεται από την Αντιπολίτευση και από διάφορους οικονομικούς αναλυτές. Από το 2007 έως το 2014, επί διαδοχικών κυβερνήσεων και συγκυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ο Ακαθάριστος Σχηματισμός Πάγιου Κεφαλαίου μειωνόταν σε ετήσια βάση κατά 14,1% ενώ επί διακυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ μειώθηκε μόλις κατά 1,4%.
Η ανωτέρω περιγραφή των χαρακτηριστικών της ανεργίας και της οικονομίας στη χώρα μας γίνεται όχι για να πανηγυρίσουμε γιατί μειώθηκε η ανεργία κατά μία ή δύο ποσοστιαίες μονάδες, αλλά για να αποτυπωθεί η πραγματική εικόνα του υπ’ αριθμόν ένα προβλήματος της ελληνικής κοινωνίας η οποία διαψεύδει τις Κασσάνδρες της αγοράς που προέβλεπαν εκτίναξη της ανεργίας στο δεύτερο μισό του έτους, εξαιτίας των πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Παρόλα αυτά, η ανεργία στη χώρα μας εξακολουθεί να κινείται σε υψηλά επίπεδα. Η δουλειά μας στο υπουργείο είναι να υποστηρίζουμε τους ανέργους μέσα από τα προγράμματα απασχόλησης. Από την πρώτη στιγμή, εργαζόμαστε και διαμορφώνουμε ένα νέο κανονιστικό πλαίσιο προκειμένου τα προγράμματα να υποστηρίζουν πραγματικά τον άνεργο και όχι τους φορείς και τους μεσάζοντες της επαγγελματικής κατάρτισης. Με τον ανασχεδιασμό των προγραμμάτων, που κάναμε, θέτουμε συγκεκριμένο πλαίσιο και κανόνες στην κατάρτιση, διανέμουμε τους πόρους προς όφελος των ανέργων και προχωράμε στη σύζευξη των ειδικοτήτων των ανέργων με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας. Μέσα από τα προγράμματα που υλοποιούμε διευκολύνουμε την επιχειρηματικότητα σε καινοτόμες ιδέες, δημιουργούμε νέες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα με την υποστήριξη του μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους, εφαρμόζουμε προγράμματα κατάρτισης τα οποία όμως συνοδεύονται από εγγυημένη απασχόληση, έστω μικρής χρονικής διάρκειας.
Εντούτοις, το υψηλό ποσοστό ανεργίας σε όλες τις εκπαιδευτικές κατηγορίες αποκαλύπτει ότι το πρόβλημα της ανεργίας στη χώρα μας είναι πρόβλημα κυρίως ζήτησης κι όχι τόσο προσφοράς εργασίας. Όσο καλά να σχεδιάζουμε τα προγράμματα απασχόλησης, όσο και αν καταφέρνουμε να απορροφούμε τα σχετικά κονδύλια, το πρόβλημα της ανεργίας θα παραμένει. Και θα παραμένει επειδή οι συντηρητικοί και νεοφιλελεύθεροι πολιτικοί συσχετισμοί που επικρατούν τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη εμμένουν στην πολιτική της λιτότητας και της αυστηρής δημοσιονομικής προσαρμογής η οποία φρενάρει την ανάπτυξη και καθηλώνει τις προσπάθειες για δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Στην Ελλάδα χιλιάδες θέσεις εργασίας χάθηκαν, σε σύντομο χρονικό διάστημα, επειδή χιλιάδες ελληνικές επιχειρήσεις «έβαλαν λουκέτο». Οι επιχειρήσεις έκλεισαν διότι η συνταγή της εσωτερικής υποτίμησης μείωσε δραστικά την αγοραστική δύναμη των ελληνικών νοικοκυριών.
Στα χρόνια της ύφεσης έχει αποδειχθεί ότι ο ιδιωτικός τομέας από μόνος του δεν είναι ικανός να δημιουργήσει εκείνον τον αριθμό θέσεων εργασίας που θα επιτρέψει την αισθητή μείωση των ποσοστών της ανεργίας.
Όπως έχω δηλώσει πολλές φορές, η ιδέα να λειτουργήσει το κράτος ως «εργοδότης της έσχατης προσφυγής» έχει προταθεί σαν η πιο ενδεδειγμένη πολιτική για την καταπολέμηση της ανεργίας.
Τι σημαίνει «εργοδότης της έσχατης προσφυγής»; Δεν σημαίνει μόνιμες προσλήψεις στο δημόσιο. Σημαίνει ότι το κράτος ενεργοποιεί τη διαδικασία προσωρινής δημιουργίας θέσεων εργασίας με βασικό μισθό όταν κρίνεται ανεπαρκής ο ιδιωτικός τομέας, όπως στην περίπτωση της ελληνικής οικονομίας. Όταν αρχίσει η ανάκαμψη της οικονομίας, οι εργαζόμενοι επανέρχονται στην ιδιωτική αγορά εργασίας, η οποία θα τους προσφέρει καλύτερες προοπτικές απασχόλησης και αμοιβές. Μέχρι τότε, οι εργαζόμενοι θα παράγουν με την εργασία τους κοινωνικά ωφέλιμο έργο, συμμετέχοντας στη παραγωγική διαδικασία, αποφεύγοντας τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Με άλλα λόγια, απαιτείται κρατική παρέμβαση στο θέμα της ανεργίας καθώς είναι αποδεδειγμένο ότι η αγορά από μόνη της δεν μπορεί να ρίξει τα ποσοστά ανεργίας, όταν η ανεργία βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα, όπως συμβαίνει στη χώρα μας. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τάσσεται υπέρ αυτής της παρέμβασης και αυτό είναι που μας διαφοροποιεί πολιτικά και ιδεολογικά από τη ΝΔ και όσους άλλους πιστεύουν σε λιγότερο κράτος και περισσότερη ανεξέλεγκτη αγορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου