Η φετινή Ημέρα του Εργάτη (Labor Day) στις ΗΠΑ επισφράγισε το τέλος άλλης μιας σκοτεινής χρονιάς για τα εργατικά συνδικάτα, αλλά και για πολλούς Αμερικανούς της εργατικής τάξης.
Το ποσοστό συμμετοχής στα εργατικά σωματεία στον ιδιωτικό τομέα διαμορφώνεται στο 6,6%, όταν πριν από 30 χρόνια βρισκόταν στο 16,8%. Στο δημόσιο τομέα, τα μέλη των συνδικάτων αντιπροσωπεύουν το 35,7% του εργατικού δυναμικού, ποσοστό ελαφρώς χαμηλότερο σε σχέση με μια δεκαετία πριν.
Οι μισθοί για την μεσαία και εργατική τάξη των Αμερικανών εξακολουθούν να μένουν στάσιμοι, ενώ η εισοδηματική ανισότητα έχει επιδεινωθεί. Η επιρροή των εργαζόμενων στην Ουάσιγκτον αποτελεί πλέον "σκιά” αυτού που ήταν κάποτε: και τα δύο Σώματα του Κογκρέσου ενέκριναν την παραχώρηση μεγαλύτερης εξουσίας στον Barack Obama στη διαπραγμάτευση των συμβάσεων εργασίας, αγνοώντας τις αντιδράσεις των εργαζομένων, ενώ πρωτοβουλίες, όπως η αύξηση του κατώτατου μισθού, έχουν πλέον παγώσει.
Νόμοι εργατικού δικαίου έχουν ψηφιστεί τα τελευταία χρόνια μόνο στα πρώην "οχυρά” των συνδικάτων όπως το Μίσιγκαν και το Ουισκόνσιν. Αλλά οι μισθοί στις πολιτείες που υπερασπίζονται τα εργατικά δικαιώματα είναι 3% χαμηλότεροι σε σχέση με άλλες πολιτείες, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Φιλελεύθερης Οικονομικής Πολιτικής.
Εντούτοις, υπάρχουν σημάδια αλλαγής. Ο Obama έχει εκδώσει αρκετά φιλοεργατικά εκτελεστικά διατάγματα, περιλαμβανομένου ενός που επιτρέπει στους μισθωτούς που πληρούν τις προϋποθέσεις να διεκδικούν περισσότερη αμοιβή για τις υπερωρίες τους. Επίσης τα μέλη της Εθνικής Επιτροπής Εργασιακών Σχέσεων ψήφισαν υπέρ της παραχώρησης μεγαλύτερης διαπραγματευτικής δύναμης στους εργαζομένους.
Οι υποψήφιοι Πρόεδροι, κυρίως οι Δημοκρατικοί αλλά και μερικοί Ρεπουμπλικανοί, μιλούν για αντιμετώπιση της μισθολογικής στασιμότητας και της εισοδηματικής ανισότητας. Μια πρόσφατη δημοσκόπηση δείχνει αυξημένη στήριξη στα συνδικάτα, αν και τα επίπεδα παραμένουν σημαντικά χαμηλότερα συγκριτικά με 40 χρόνια πριν.
Καταγράφεται επίσης μια πληθώρα ιδεών μικρότερης κλίμακας για την αντιμετώπιση του ζητήματος. "Υπάρχει περισσότερη καινοτομία μέσα και έξω από το εργατικό κίνημα από όση έχω να δω εδώ και καιρό”, ανέφερε ο Thomas Kochan, καθηγητής εργασιακών σχέσεων, εργασίας και απασχόλησης στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης.
Υπάρχει περισσότερη διαθέσιμη τεχνολογία για να βοηθήσει τους εργαζόμενους, προσφέρεται μεγαλύτερη πρόσβαση σε στοιχεία για τη σύγκριση μισθών που αφορούν παρόμοιες θέσεις εργασίας, ενώ η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς απαιτεί πλέον από τις εισηγμένες να αποκαλύπτουν το ποσό αμοιβής υψηλόβαθμων στελεχών έναντι άλλων εργαζομένων στην ίδια εταιρεία. Πολλές πόλεις και πολιτείες προχωρούν στην αύξηση του κατώτατου μισθού. Και ο Πάπας Φραγκίσκος θα δώσει "φωνή” στους εργαζόμενους που αγωνίζονται και τους φτωχούς κατά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ αργότερα αυτόν τον μήνα.
Ο Larry Summers – πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ που μαζί με τον προκάτοχό του Bob Rubin, της πτέρυγας των φιλικά διακείμενων στην Wall Street Δημοκρατικών – είναι σήμερα πρωτοπόρος στον αγώνα για ισχυρότερα συνδικάτα και περισσότερα εργατικά δικαιώματα. Ήταν ένας από τους συντάκτες της έκθεσης για το φιλελεύθερο Κέντρο Αμερικανικής Προόδου (CAP) που υπέδειξε την ενίσχυση της δύναμης των συνδικάτων ως το βασικό στοιχείο για την αύξηση των πραγματικών μισθών. Αυτή την εβδομάδα, μαζί με τον οικονομολόγο Richard Freeman θα παρουσιάσει μια νέα έκθεση για το CAP, η οποία δείχνει πως οι πολιτικές που ενθαρρύνουν το συνδικαλισμό και την συλλογική διαπραγμάτευση των εργαζομένων είναι ζωτικής σημασίας για την αύξηση της κινητικότητας μεταξύ των γενεών.
Ορισμένοι εξέχοντες ηγέτες του επιχειρηματικού κόσμου, μεταξύ των οποίων ο Howard Schultz των Starbucks, ζητούν εταιρικές μεταρρυθμίσεις που θα αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της στασιμότητας των μισθών και της εισοδηματικής ανισότητας. Οι συνέπειες της αδράνειας θα μπορούσαν να είναι σοβαρές, προειδοποιούν επιχειρηματικά στελέχη.
"Το χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς θα κλείσει”, δήλωσε ο δισεκατομμυριούχος ιδρυτής hedge fund Paul Tudor Jones, επικαλούμενος μετρήσεις που δείχνουν πως η εισοδηματική ανισότητα είναι μεγαλύτερη στις ΗΠΑ σε σχέση με άλλες μεγάλες βιομηχανικές χώρες. "Αυτό συνήθως γίνεται με έναν από τους εξής τρεις τρόπους: επανάσταση, υψηλότερους φόρους ή πόλεμο”. Αν η επιχείρηση "ΗΠΑ Α.Ε." θέλει να αποφύγει μια τέτοια κατάληξη, προειδοποιεί ο ίδιος, τότε πρέπει να μοιράσει καλύτερα τα "λάφυρα” της ευημερίας.
Παρομοίως, ο Nick Hanauer, επικεφαλής ενός venture capital και από τους πρώτους επενδυτές στην Amazon, προειδοποιεί πως οι ΗΠΑ "μετατρέπονται ραγδαία σε λιγότερο καπιταλιστική και περισσότερο φεουδαρχική κοινωνία”. Μεταφέρει δε ένα μήνυμα στους "βρωμοπλούσιους συναδέλφους μου, σε όλους εμάς που ζούμε σε έναν κόσμο περιφραγμένης φούσκας: ξυπνήστε, δεν θα κρατήσει πολύ”.
Εάν είναι να γίνει κάποια πρόοδος -και πρόκειται για ένα μεγάλο "εάν"- τότε θα πρέπει να αλλάξει και η πλευρά των εργαζόμενων. Τα εργατικά σωματεία θα πρέπει να εστιάζουν λιγότερο στους περιοριστικούς και προστατευτικούς κανόνες εργασίας και αντ’ αυτού να στραφούν περισσότερο στους μισθούς και τη συνεργασία με τη διοίκηση για την αύξηση της παραγωγικότητας.
Όπως επεσήμανε ο Kochan, από 1980 οι μισθοί έχουν αυξηθεί κατά μόλις 8% έναντι αύξησης της παραγωγικότητας κατά 63%. Εθνικός στόχος θα πρέπει να είναι ο μεγαλύτερος συγχρονισμός αυτών των δύο δεικτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου