Τη βεβαιότητα ότι το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών θα δώσει το «παρών» στην επόμενη Βουλή, εκφράζει ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας Ηλίας Κικίλιας, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο.
Ασκεί έντονη κριτική στην κυβέρνηση, την οποία κατηγορεί ότι εφάρμοσε μια «αδιέξοδη πολιτική», που «αποδυνάμωσε την οικονομία, διέλυσε την αγορά, συνέθλιψε τον κόσμο της εργασίας, εξάντλησε την κοινωνία και επέτεινε τις στρεβλώσεις του ληγμένου παραγωγικού μοντέλου».
Κατηγορεί, επίσης, την κυβέρνηση ότι παρά το γεγονός ότι είχε να ολοκληρώσει μόλις το 19% της προσαρμογής, απέτυχε να οδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από την κρίση.
Δεν «βλέπει» πώς μπορεί να υπάρξει συνεργασία με τη ΝΔ, με «τα δείγματα γραφής που έδωσε», ενώ δεν αποκλείει το ενδεχόμενο συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει «συμφωνία σε ένα minimum πλαίσιο αρχών, θέσεων και στόχων για την αντιμετώπιση των γενεσιουργών αιτίων της κρίσης».
Σχετικά με το ΠΑΣΟΚ, αναφέρει ότι τα τελευταία 2,5 χρόνια «ταυτίστηκε απόλυτα με την πιο συντηρητική δεξιά», ενώ «λειτούργησε ενοχικά απέναντι στην ιστορία του χώρου» και «έχασε την προοδευτική του ψυχή».
Ολόκληρη η συνέντευξη του Ηλία Κικίλια έχει ως εξής:
Ερ: Πολύ πρόσφατα η Κομισιόν ανάφερε σε έκθεσή της ότι η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια στην αύξηση της ανεργίας, της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Τα στοιχεία καλύπτουν και το 2013. Πιστεύετε ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική πρέπει να συνεχιστεί ή να αλλάξει και τι αλλαγές πρέπει να γίνουν;
Απ: Έπειτα από πέντε χρόνια μεγάλων θυσιών του ελληνικού λαού, που οφείλονται στις ανερμάτιστες πολιτικές της κυβέρνησης της ΝΔ το 2004-2009 και στο αδιέξοδο του πελατειακού καπιταλισμού, βρισκόμαστε ενώπιον των ίδιων αδιεξόδων. Να θυμίσω ότι η Ελλάδα μπήκε σε πρόγραμμα με ανεργία 12,6% κι έχει 26,6%, η Ιρλανδία με 13,9% και τη μείωσε στο 13,1%, η Πορτογαλία με 12% και την έφτασε στο 16,5%.
Η Ελλάδα έχασε 25% του ΑΕΠ της, η Ιρλανδία κέρδισε 4,6%, η Πορτογαλία έχασε 4,4%. Οι δικές τους εξαγωγές αυξάνονται, οι ελληνικές μειώνονται. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι γιατί η Ελλάδα απέτυχε αφού μάλιστα μέχρι τις εκλογές του 2012 είχε ήδη επιτευχθεί το 81% της συνολικής δημοσιονομικής προσαρμογής, είχε ήδη γίνει το «κούρεμα» (PSI), είχε ήδη υπογραφεί νέα δανειακή σύμβαση (172 δισ.) και είχε μόλις μπει στα ταμεία η πρώτη δόση.
Η κυβέρνηση συνεργασίας του 2012 ολοκλήρωσε το υπόλοιπο 19% της συνολικής δημοσιονομικής προσαρμογής, διαλύοντας κράτος, οικονομία, κοινωνία. Με μια αδιέξοδη πολιτική που αποδυνάμωσε την οικονομία, διέλυσε την αγορά και συνέθλιψε τον κόσμο της εργασίας, εξάντλησε την κοινωνία ενώ επέτεινε τις στρεβλώσεις του ληγμένου παραγωγικού μοντέλου. Τα αδιέξοδα κορυφώθηκαν με την κυβερνητική στρατηγική του 2014 και ειδικά των τελευταίων μηνών - ένα απίθανο συνονθύλευμα τακτικισμών προεκλογικού χαρακτήρα, παντελώς έωλων.
Η απερχόμενη κυβέρνηση απέτυχε, γιατί δεν θέλησε να αντιμετωπίσει ούτε μια από τις αιτίες που μας οδήγησαν στην κρίση. Γι αυτό κατέρρευσε και το άθυρμα τακτικισμών που αποκλήθηκε «κυβερνητική πολιτική».
Το δημοσιονομικό κενό μένει ακάλυπτο. Ο στόχος για ανάπτυξη 2,9% είναι virtual, ο αποπληθωρισμός επιδεινώνει την εξέλιξη του χρέους, η αποφυγή λήψης μέτρων που είχαν συμφωνηθεί ήδη πριν από τις ευρωεκλογές καθιστά το κενό μεγαλύτερο. Παρότι το 85% του χρέους είναι προς κράτη, οι ιδιώτες φοβούνται ότι μπορεί να μην τα καταφέρουμε και να τους «ρίξουμε» υπέρ των κρατών πιστωτών και εκτινάσσονται τα spreads.
Έγινε πλέον ολοφάνερο ότι η δημοσιονομική προσαρμογή δεν αρκεί για να ξαναβρεί η χώρα μας την ελπίδα και την προοπτική. Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι οι οικονομικοί δείκτες. Είναι η αδυναμία του πολιτικού συστήματος να αντιμετωπίσει τις πραγματικές αιτίες της κρίσης.
Αυτό που απαιτείται είναι η αποκατάσταση και διεύρυνση της αστικής δημοκρατίας, με τη διάλυση του πελατειακού κράτους και της πολιτικής συναλλαγής, με τη συγκρότηση ισχυρών θεσμών, την εκτόπιση του κομματισμού υπέρ της αξιοκρατίας. Τη μεταφορά πόρων από χρεοκοπημένες κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις προς την οικονομία της εξωστρέφειας, του ανταγωνισμού, που εκτιμά τη γνώση, την καινοτομία και τον κόσμο της εργασίας. Η αποκατάσταση της κοινωνική αλληλεγγύης, της ισονομίας, του κράτους δικαίου, της έντιμης και πολυφωνικής ενημέρωσης, με την πάταξη της διαπλοκής. Την κήρυξη ενός διαρκούς πολέμου ενάντια στη διάχυτη διαφθορά στο πολιτικό σύστημα.
Ερ: Η εφαρμογή του μνημονίου ήταν δεδομένο εξαρχής και υποχρεωτικό ότι θα οδηγούσε σε τέτοια αποτελέσματα; Ήταν σε γνώση τής τότε κυβέρνησης;
Απ: Το 2010, κανείς δεν μας επέβαλε την προσφυγή στην τρόικα. Έγινε για να αποφύγουμε να περικόψουμε 24 δισ. ευρώ δαπάνες αμέσως, όσο ήταν το πρωτογενές έλλειμμα και να μη ρισκάρουμε την έξοδο από το ευρώ.
Δεν προσφέρθηκαν κάποιοι άλλοι να μας σώσουν με καλύτερους όρους. Η έκρηξη της ανεργίας και της φτώχειας δεν οφείλονται στο μνημόνιο και τη δημοσιονομική προσαρμογή, όπως δείχνουν και οι άλλες χώρες που το εφάρμοσαν.
Ήταν αναπόφευκτη η μείωση των εισοδημάτων. Αλλά η μείωση αυτή δεν συνοδεύτηκε από τη συνέχιση των μεγάλων μεταρρυθμίσεων που ξεκίνησαν το 2010 στην προοπτική μιας νέας επανεκκίνησης και της αντιμετώπισης των αιτιών που μας οδήγησαν στην κρίση και στο μνημόνιο. Αντίθετα, από το 2012 μέχρι σήμερα ζούμε μια διαρκή προσπάθεια αντι-μεταρρύθμισης και ενδυνάμωσης του πελατειακού κράτους και της παρασιτικής οικονομίας.
Ερ: Ήσασταν Διοικητής του ΟΑΕΔ και κατά γενική ομολογία επιτυχημένος. Θέλετε να μας πείτε τους πραγματικούς λόγους που σας οδήγησαν σε παραίτηση;
Απ: Αντιστάθηκα με όλες τις δυνάμεις μου στις πρακτικές και νοοτροπίες, εντός και εκτός του Οργανισμού, που θεωρούν τον δημόσιο τομέα ως έρμαιο του πελατειακού και μικροκομματικού συστήματος, στο οποίο οφείλεται εν πολλοίς η σημερινή κατάσταση της χώρας. Στις συνεχείς πιέσεις για την επιβολή στενών κομματικών επιλογών στη στελέχωση του ΟΑΕΔ και για την διαχείριση των προγραμμάτων του Οργανισμού με κριτήριο τα στενά μικροκομματικά συμφέροντα. Δυστυχώς, δεν είχα την απαιτούμενη υποστήριξη και συμπαράσταση από τις «προοδευτικές δυνάμεις» της συγκυβέρνησης.
Ερ: Αν πιστέψουμε τα σχόλια για το ΚΙΝΗΜΑ, ιδρύθηκε για ένα καπρίτσιο. Εσείς ενταχθήκατε για να το υπηρετήσετε;
Απ: Το ΚΙΝΗΜΑ ιδρύθηκε για να συμβάλει με τις ιδέες, τις αξίες και τις θέσεις του στην επανασύσταση της προοδευτικής παράταξης που έχει κατακερματιστεί και που είναι απολύτως απαραίτητη όχι απλά για τη σταθερότητα, αλλά για την αναγέννηση της χώρας. Γιατί η χώρα χρειάζεται ένα δικό της Εθνικό Σχέδιο βαθύτατων αλλαγών για δημοκρατία, ανάπτυξη και αλληλεγγύη με βάση το οποίο θα διεκδικήσουμε την οριστική διευθέτηση του χρέους.
Γιατί η χώρα χρειάζεται υπευθυνότητα και αξιοπιστία απέναντι στο άνευ όρων ΝΑΙ της ΝΔ και το εντελώς ΟΧΙ του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ο λαός μας απαιτεί την αλήθεια, να μιλάμε ξεκάθαρα για τις αδυναμίες της χώρας μας και πώς μπορούν να διορθωθούν αν υπάρχει πραγματική βούληση.
Γιατί η χώρα χρειάζεται πολιτικούς στη Βουλή που έχουν αποδείξει ότι βάζουν πάνω από όλα την Ελλάδα, χωρίς να υπολογίζουν κόστος, που μιλάνε τη γλώσσα των γεγονότων, όχι των μύθων. Η παρουσία του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ μας στη Βουλή θα επιβάλει κυβερνητική συνεργασία και όχι αυτοδυναμία - και θα εγγυηθεί με κάθε τρόπο αριστερή, προοδευτική κατεύθυνση, χωρίς περιπέτειες.
Ερ: Στις 31 Δεκεμβρίου έληγε η ισχύς του ευρωπαϊκού σκέλους του προγράμματος. Είναι έτοιμη η χώρα για να περάσει στο επόμενο στάδιο, χωρίς μνημόνιο, χωρίς τρόικα; Αν όχι, ποιος ευθύνεται; Οι προβλέψεις του μνημονίου, ή η πολιτική της κυβέρνησης, και γιατί;
Απ: Η απερχόμενη κυβέρνηση απέτυχε να οδηγήσει τη χώρα σε μια -εδώ και 3 χρόνια- προγραμματισμένη έξοδο από το πρόγραμμα, παρά το γεγονός ότι είχε να ολοκληρώσει μόνο το 19% της προσαρμογής. Αντί γι αυτό και μετά από 5 χρόνια θυσίες του ελληνικού λαού, είμαστε μπροστά σε μια αβέβαιη παράταση και σε νέα αδιανόητα σενάρια GREXIT.
Και επειδή απέτυχε, έπαιξε τη χώρα στα ζάρια, αφήνοντας την καυτή πατάτα στον επόμενο, όπως και το 2009. Κανείς δεν μας εμποδίζει να διώξουμε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αρκεί η κυβέρνηση να στείλει μια επιστολή και να του κοινοποιήσει την επιθυμία της.
Ούτε μας επιβάλλει κάποιος να συνάψουμε νέο μνημόνιο. Δεν είμαστε σε θέση να το κάνουμε, γιατί δεν είμαστε έτοιμοι να βγούμε στις αγορές, δεν μας εμπιστεύονται.
Για να μας εμπιστευτούν, χρειαζόμαστε ένα δικό μας Εθνικό Σχέδιο που να είναι (α)αξιόπιστο, (β)υλοποιήσιμο, (γ)αποδεκτό από την ελληνική κοινωνία, να στηρίζεται σε ευρύτερη κοινωνική συναίνεση που θα αντανακλάται και στη Βουλή, και (δ)αναπτυξιακό, δηλαδή, με ρεαλιστικές προοπτικές οικονομικής μεγέθυνσης, δημιουργίας νέου παραγωγικού δυναμικού και νέου πλούτου.
Ερ: Ποια είναι η προτίμησή σας για μετεκλογική συνεργασία, σε περίπτωση που μπείτε στη Βουλή; Η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ; Μπορείτε να αναφέρετε το σημαντικότερο στοιχείο του προγράμματος της ΝΔ, που θα μπορούσατε να υιοθετήσετε, και το αντίστοιχο του ΣΥΡΙΖΑ;
Απ: Πώς να συνεργαστεί κανείς με την σημερινή ΝΔ, μετά τα δείγματα γραφής που έδωσε δυόμιση χρόνια, την αποδόμηση των μεταρρυθμίσεων, τις πελατειακές διευθετήσεις για τους ισχυρούς, τις υπόγειες διαδρομές με την ακροδεξιά, παίζοντας ακόμα και την Ελλάδα στα ζάρια;
Προϋπόθεση για οποιαδήποτε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η συμφωνία σε ένα minimum πλαίσιο αρχών, θέσεων και στόχων για την αντιμετώπιση των γενεσιουργών αιτιών της κρίσης, δηλαδή της παθογένειας του πολιτικού συστήματος, των πελατειακών πρακτικών και του κομματικού κράτους και για την ρύθμιση του χρέους σε συμφωνία με τους εταίρους μας, για την ασφάλεια της θέσης μας στην ευρωζώνη. Με λίγα λόγια την ουσιαστική αντιμετώπιση όχι απλά του οικονομικού, αλλά του δημοκρατικού ελλείμματος της χώρας μας. Μόνο η αναγέννηση της προοδευτικής παράταξης μπορεί να εγγυηθεί την πορεία αυτή.
Ερ: Τι πιθανότητες δίνετε στο ΚΙΝΗΜΑ να είναι στην επόμενη Βουλή; Οι δημοσκοπήσεις, πάντως, δεν του δίνουν και πολλές...
Απ: Το ΚΙΝΗΜΑ θα είναι παρόν στην επόμενη Βουλή.
Ερ: Έπρεπε ο Γιώργος Παπανδρέου να «διασπάσει» το ΠΑΣΟΚ; Και γιατί τώρα; Δεν θα μπορούσε να περιμένει το αποτέλεσμα των εκλογών και τις εξελίξεις, μη μετέχοντας, έστω, στις εκλογές και μετά να αποφασίσει τι θα κάνει; Ο μικρός χρόνος από την ίδρυση του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ δεν μεγαλώνει τον κίνδυνο να μείνει εκτός Βουλής, άρα να αντιμετωπίσει το φάσμα της διάλυσης, πριν καν ιδρυθεί;
ΑΠ: Το ΠΑΣΟΚ υπήρξε για πολλά χρόνια ο φορέας της μεγάλης προοδευτικής παράταξης στη χώρα μας, ακόμα και μετά την απόφαση για το Πρόγραμμα. Αλλά τα τελευταία 2,5 χρόνια ταυτίστηκε απόλυτα με την πιο συντηρητική δεξιά, αντί να συνεργαστεί επί ίσοις όροις, ελέγχοντάς την.
Ανέχθηκε, αν δεν συνέπραξε, στην προσπάθεια αποδόμησης των μεγάλων μεταρρυθμίσεων, όπως ο νόμος για τα πανεπιστήμια. Λειτούργησε ενοχικά απέναντι στην ιστορία και τους αγώνες αυτού του χώρου. Το ΠΑΣΟΚ έχασε την προοδευτική του ψυχή. Το ΚΙΝΗΜΑ δεν είναι αντι-ΠΑΣΟΚ. Είναι η αρχή για την αναγέννηση της μεγάλης προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης.
Ασκεί έντονη κριτική στην κυβέρνηση, την οποία κατηγορεί ότι εφάρμοσε μια «αδιέξοδη πολιτική», που «αποδυνάμωσε την οικονομία, διέλυσε την αγορά, συνέθλιψε τον κόσμο της εργασίας, εξάντλησε την κοινωνία και επέτεινε τις στρεβλώσεις του ληγμένου παραγωγικού μοντέλου».
Κατηγορεί, επίσης, την κυβέρνηση ότι παρά το γεγονός ότι είχε να ολοκληρώσει μόλις το 19% της προσαρμογής, απέτυχε να οδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από την κρίση.
Δεν «βλέπει» πώς μπορεί να υπάρξει συνεργασία με τη ΝΔ, με «τα δείγματα γραφής που έδωσε», ενώ δεν αποκλείει το ενδεχόμενο συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει «συμφωνία σε ένα minimum πλαίσιο αρχών, θέσεων και στόχων για την αντιμετώπιση των γενεσιουργών αιτίων της κρίσης».
Σχετικά με το ΠΑΣΟΚ, αναφέρει ότι τα τελευταία 2,5 χρόνια «ταυτίστηκε απόλυτα με την πιο συντηρητική δεξιά», ενώ «λειτούργησε ενοχικά απέναντι στην ιστορία του χώρου» και «έχασε την προοδευτική του ψυχή».
Ολόκληρη η συνέντευξη του Ηλία Κικίλια έχει ως εξής:
Ερ: Πολύ πρόσφατα η Κομισιόν ανάφερε σε έκθεσή της ότι η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια στην αύξηση της ανεργίας, της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Τα στοιχεία καλύπτουν και το 2013. Πιστεύετε ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική πρέπει να συνεχιστεί ή να αλλάξει και τι αλλαγές πρέπει να γίνουν;
Απ: Έπειτα από πέντε χρόνια μεγάλων θυσιών του ελληνικού λαού, που οφείλονται στις ανερμάτιστες πολιτικές της κυβέρνησης της ΝΔ το 2004-2009 και στο αδιέξοδο του πελατειακού καπιταλισμού, βρισκόμαστε ενώπιον των ίδιων αδιεξόδων. Να θυμίσω ότι η Ελλάδα μπήκε σε πρόγραμμα με ανεργία 12,6% κι έχει 26,6%, η Ιρλανδία με 13,9% και τη μείωσε στο 13,1%, η Πορτογαλία με 12% και την έφτασε στο 16,5%.
Η Ελλάδα έχασε 25% του ΑΕΠ της, η Ιρλανδία κέρδισε 4,6%, η Πορτογαλία έχασε 4,4%. Οι δικές τους εξαγωγές αυξάνονται, οι ελληνικές μειώνονται. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι γιατί η Ελλάδα απέτυχε αφού μάλιστα μέχρι τις εκλογές του 2012 είχε ήδη επιτευχθεί το 81% της συνολικής δημοσιονομικής προσαρμογής, είχε ήδη γίνει το «κούρεμα» (PSI), είχε ήδη υπογραφεί νέα δανειακή σύμβαση (172 δισ.) και είχε μόλις μπει στα ταμεία η πρώτη δόση.
Η κυβέρνηση συνεργασίας του 2012 ολοκλήρωσε το υπόλοιπο 19% της συνολικής δημοσιονομικής προσαρμογής, διαλύοντας κράτος, οικονομία, κοινωνία. Με μια αδιέξοδη πολιτική που αποδυνάμωσε την οικονομία, διέλυσε την αγορά και συνέθλιψε τον κόσμο της εργασίας, εξάντλησε την κοινωνία ενώ επέτεινε τις στρεβλώσεις του ληγμένου παραγωγικού μοντέλου. Τα αδιέξοδα κορυφώθηκαν με την κυβερνητική στρατηγική του 2014 και ειδικά των τελευταίων μηνών - ένα απίθανο συνονθύλευμα τακτικισμών προεκλογικού χαρακτήρα, παντελώς έωλων.
Η απερχόμενη κυβέρνηση απέτυχε, γιατί δεν θέλησε να αντιμετωπίσει ούτε μια από τις αιτίες που μας οδήγησαν στην κρίση. Γι αυτό κατέρρευσε και το άθυρμα τακτικισμών που αποκλήθηκε «κυβερνητική πολιτική».
Το δημοσιονομικό κενό μένει ακάλυπτο. Ο στόχος για ανάπτυξη 2,9% είναι virtual, ο αποπληθωρισμός επιδεινώνει την εξέλιξη του χρέους, η αποφυγή λήψης μέτρων που είχαν συμφωνηθεί ήδη πριν από τις ευρωεκλογές καθιστά το κενό μεγαλύτερο. Παρότι το 85% του χρέους είναι προς κράτη, οι ιδιώτες φοβούνται ότι μπορεί να μην τα καταφέρουμε και να τους «ρίξουμε» υπέρ των κρατών πιστωτών και εκτινάσσονται τα spreads.
Έγινε πλέον ολοφάνερο ότι η δημοσιονομική προσαρμογή δεν αρκεί για να ξαναβρεί η χώρα μας την ελπίδα και την προοπτική. Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι οι οικονομικοί δείκτες. Είναι η αδυναμία του πολιτικού συστήματος να αντιμετωπίσει τις πραγματικές αιτίες της κρίσης.
Αυτό που απαιτείται είναι η αποκατάσταση και διεύρυνση της αστικής δημοκρατίας, με τη διάλυση του πελατειακού κράτους και της πολιτικής συναλλαγής, με τη συγκρότηση ισχυρών θεσμών, την εκτόπιση του κομματισμού υπέρ της αξιοκρατίας. Τη μεταφορά πόρων από χρεοκοπημένες κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις προς την οικονομία της εξωστρέφειας, του ανταγωνισμού, που εκτιμά τη γνώση, την καινοτομία και τον κόσμο της εργασίας. Η αποκατάσταση της κοινωνική αλληλεγγύης, της ισονομίας, του κράτους δικαίου, της έντιμης και πολυφωνικής ενημέρωσης, με την πάταξη της διαπλοκής. Την κήρυξη ενός διαρκούς πολέμου ενάντια στη διάχυτη διαφθορά στο πολιτικό σύστημα.
Ερ: Η εφαρμογή του μνημονίου ήταν δεδομένο εξαρχής και υποχρεωτικό ότι θα οδηγούσε σε τέτοια αποτελέσματα; Ήταν σε γνώση τής τότε κυβέρνησης;
Απ: Το 2010, κανείς δεν μας επέβαλε την προσφυγή στην τρόικα. Έγινε για να αποφύγουμε να περικόψουμε 24 δισ. ευρώ δαπάνες αμέσως, όσο ήταν το πρωτογενές έλλειμμα και να μη ρισκάρουμε την έξοδο από το ευρώ.
Δεν προσφέρθηκαν κάποιοι άλλοι να μας σώσουν με καλύτερους όρους. Η έκρηξη της ανεργίας και της φτώχειας δεν οφείλονται στο μνημόνιο και τη δημοσιονομική προσαρμογή, όπως δείχνουν και οι άλλες χώρες που το εφάρμοσαν.
Ήταν αναπόφευκτη η μείωση των εισοδημάτων. Αλλά η μείωση αυτή δεν συνοδεύτηκε από τη συνέχιση των μεγάλων μεταρρυθμίσεων που ξεκίνησαν το 2010 στην προοπτική μιας νέας επανεκκίνησης και της αντιμετώπισης των αιτιών που μας οδήγησαν στην κρίση και στο μνημόνιο. Αντίθετα, από το 2012 μέχρι σήμερα ζούμε μια διαρκή προσπάθεια αντι-μεταρρύθμισης και ενδυνάμωσης του πελατειακού κράτους και της παρασιτικής οικονομίας.
Ερ: Ήσασταν Διοικητής του ΟΑΕΔ και κατά γενική ομολογία επιτυχημένος. Θέλετε να μας πείτε τους πραγματικούς λόγους που σας οδήγησαν σε παραίτηση;
Απ: Αντιστάθηκα με όλες τις δυνάμεις μου στις πρακτικές και νοοτροπίες, εντός και εκτός του Οργανισμού, που θεωρούν τον δημόσιο τομέα ως έρμαιο του πελατειακού και μικροκομματικού συστήματος, στο οποίο οφείλεται εν πολλοίς η σημερινή κατάσταση της χώρας. Στις συνεχείς πιέσεις για την επιβολή στενών κομματικών επιλογών στη στελέχωση του ΟΑΕΔ και για την διαχείριση των προγραμμάτων του Οργανισμού με κριτήριο τα στενά μικροκομματικά συμφέροντα. Δυστυχώς, δεν είχα την απαιτούμενη υποστήριξη και συμπαράσταση από τις «προοδευτικές δυνάμεις» της συγκυβέρνησης.
Ερ: Αν πιστέψουμε τα σχόλια για το ΚΙΝΗΜΑ, ιδρύθηκε για ένα καπρίτσιο. Εσείς ενταχθήκατε για να το υπηρετήσετε;
Απ: Το ΚΙΝΗΜΑ ιδρύθηκε για να συμβάλει με τις ιδέες, τις αξίες και τις θέσεις του στην επανασύσταση της προοδευτικής παράταξης που έχει κατακερματιστεί και που είναι απολύτως απαραίτητη όχι απλά για τη σταθερότητα, αλλά για την αναγέννηση της χώρας. Γιατί η χώρα χρειάζεται ένα δικό της Εθνικό Σχέδιο βαθύτατων αλλαγών για δημοκρατία, ανάπτυξη και αλληλεγγύη με βάση το οποίο θα διεκδικήσουμε την οριστική διευθέτηση του χρέους.
Γιατί η χώρα χρειάζεται υπευθυνότητα και αξιοπιστία απέναντι στο άνευ όρων ΝΑΙ της ΝΔ και το εντελώς ΟΧΙ του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ο λαός μας απαιτεί την αλήθεια, να μιλάμε ξεκάθαρα για τις αδυναμίες της χώρας μας και πώς μπορούν να διορθωθούν αν υπάρχει πραγματική βούληση.
Γιατί η χώρα χρειάζεται πολιτικούς στη Βουλή που έχουν αποδείξει ότι βάζουν πάνω από όλα την Ελλάδα, χωρίς να υπολογίζουν κόστος, που μιλάνε τη γλώσσα των γεγονότων, όχι των μύθων. Η παρουσία του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ μας στη Βουλή θα επιβάλει κυβερνητική συνεργασία και όχι αυτοδυναμία - και θα εγγυηθεί με κάθε τρόπο αριστερή, προοδευτική κατεύθυνση, χωρίς περιπέτειες.
Ερ: Στις 31 Δεκεμβρίου έληγε η ισχύς του ευρωπαϊκού σκέλους του προγράμματος. Είναι έτοιμη η χώρα για να περάσει στο επόμενο στάδιο, χωρίς μνημόνιο, χωρίς τρόικα; Αν όχι, ποιος ευθύνεται; Οι προβλέψεις του μνημονίου, ή η πολιτική της κυβέρνησης, και γιατί;
Απ: Η απερχόμενη κυβέρνηση απέτυχε να οδηγήσει τη χώρα σε μια -εδώ και 3 χρόνια- προγραμματισμένη έξοδο από το πρόγραμμα, παρά το γεγονός ότι είχε να ολοκληρώσει μόνο το 19% της προσαρμογής. Αντί γι αυτό και μετά από 5 χρόνια θυσίες του ελληνικού λαού, είμαστε μπροστά σε μια αβέβαιη παράταση και σε νέα αδιανόητα σενάρια GREXIT.
Και επειδή απέτυχε, έπαιξε τη χώρα στα ζάρια, αφήνοντας την καυτή πατάτα στον επόμενο, όπως και το 2009. Κανείς δεν μας εμποδίζει να διώξουμε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αρκεί η κυβέρνηση να στείλει μια επιστολή και να του κοινοποιήσει την επιθυμία της.
Ούτε μας επιβάλλει κάποιος να συνάψουμε νέο μνημόνιο. Δεν είμαστε σε θέση να το κάνουμε, γιατί δεν είμαστε έτοιμοι να βγούμε στις αγορές, δεν μας εμπιστεύονται.
Για να μας εμπιστευτούν, χρειαζόμαστε ένα δικό μας Εθνικό Σχέδιο που να είναι (α)αξιόπιστο, (β)υλοποιήσιμο, (γ)αποδεκτό από την ελληνική κοινωνία, να στηρίζεται σε ευρύτερη κοινωνική συναίνεση που θα αντανακλάται και στη Βουλή, και (δ)αναπτυξιακό, δηλαδή, με ρεαλιστικές προοπτικές οικονομικής μεγέθυνσης, δημιουργίας νέου παραγωγικού δυναμικού και νέου πλούτου.
Ερ: Ποια είναι η προτίμησή σας για μετεκλογική συνεργασία, σε περίπτωση που μπείτε στη Βουλή; Η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ; Μπορείτε να αναφέρετε το σημαντικότερο στοιχείο του προγράμματος της ΝΔ, που θα μπορούσατε να υιοθετήσετε, και το αντίστοιχο του ΣΥΡΙΖΑ;
Απ: Πώς να συνεργαστεί κανείς με την σημερινή ΝΔ, μετά τα δείγματα γραφής που έδωσε δυόμιση χρόνια, την αποδόμηση των μεταρρυθμίσεων, τις πελατειακές διευθετήσεις για τους ισχυρούς, τις υπόγειες διαδρομές με την ακροδεξιά, παίζοντας ακόμα και την Ελλάδα στα ζάρια;
Προϋπόθεση για οποιαδήποτε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η συμφωνία σε ένα minimum πλαίσιο αρχών, θέσεων και στόχων για την αντιμετώπιση των γενεσιουργών αιτιών της κρίσης, δηλαδή της παθογένειας του πολιτικού συστήματος, των πελατειακών πρακτικών και του κομματικού κράτους και για την ρύθμιση του χρέους σε συμφωνία με τους εταίρους μας, για την ασφάλεια της θέσης μας στην ευρωζώνη. Με λίγα λόγια την ουσιαστική αντιμετώπιση όχι απλά του οικονομικού, αλλά του δημοκρατικού ελλείμματος της χώρας μας. Μόνο η αναγέννηση της προοδευτικής παράταξης μπορεί να εγγυηθεί την πορεία αυτή.
Ερ: Τι πιθανότητες δίνετε στο ΚΙΝΗΜΑ να είναι στην επόμενη Βουλή; Οι δημοσκοπήσεις, πάντως, δεν του δίνουν και πολλές...
Απ: Το ΚΙΝΗΜΑ θα είναι παρόν στην επόμενη Βουλή.
Ερ: Έπρεπε ο Γιώργος Παπανδρέου να «διασπάσει» το ΠΑΣΟΚ; Και γιατί τώρα; Δεν θα μπορούσε να περιμένει το αποτέλεσμα των εκλογών και τις εξελίξεις, μη μετέχοντας, έστω, στις εκλογές και μετά να αποφασίσει τι θα κάνει; Ο μικρός χρόνος από την ίδρυση του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ δεν μεγαλώνει τον κίνδυνο να μείνει εκτός Βουλής, άρα να αντιμετωπίσει το φάσμα της διάλυσης, πριν καν ιδρυθεί;
ΑΠ: Το ΠΑΣΟΚ υπήρξε για πολλά χρόνια ο φορέας της μεγάλης προοδευτικής παράταξης στη χώρα μας, ακόμα και μετά την απόφαση για το Πρόγραμμα. Αλλά τα τελευταία 2,5 χρόνια ταυτίστηκε απόλυτα με την πιο συντηρητική δεξιά, αντί να συνεργαστεί επί ίσοις όροις, ελέγχοντάς την.
Ανέχθηκε, αν δεν συνέπραξε, στην προσπάθεια αποδόμησης των μεγάλων μεταρρυθμίσεων, όπως ο νόμος για τα πανεπιστήμια. Λειτούργησε ενοχικά απέναντι στην ιστορία και τους αγώνες αυτού του χώρου. Το ΠΑΣΟΚ έχασε την προοδευτική του ψυχή. Το ΚΙΝΗΜΑ δεν είναι αντι-ΠΑΣΟΚ. Είναι η αρχή για την αναγέννηση της μεγάλης προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης.
"Ο κόσμος μπορεί να αλλάξει από το παράδειγμα σου, όχι από τη γνώμη σου"- Paulo Coehlo...αφιερωμένο στον προφέσορα Ηλία και σε όλους όσους ζητούν την ψήφο μας!
ΑπάντησηΔιαγραφή