Επαγγελματίες με πλούσια εμπειρία, επιστήμονες που «κορνιζάρουν» τα πτυχία τους και πολλοί άλλοι που συνιστούν πλέον το 20% του εργατικού δυναμικού περιγράφουν στην «Εφ.Συν.» την παρατεταμένη και -όπως φοβούνται- μόνιμη απομάκρυνσή τους από την αγορά εργασίας.
«Πόσο με έχει επηρεάσει η ανεργία μου; Σαν να λέμε η αναπηρία μου;». Ο Πέτρος είναι δημοσιογράφος, άνεργος εδώ και τρία χρόνια. Ως ρεπόρτερ ξέρει να πηγαίνει στην καρδιά του θέματος κι έτσι δεν μου αφήνει περιθώριο για καμία «εισαγωγική» ερώτηση.
- Η αναπηρία σου, λοιπόν…
«Δεν ξέρω αν είναι για όλους τους ανέργους το ίδιο, αλλά για εμένα η απώλεια της δουλειάς μου είναι απώλεια ταυτότητας, απώλεια σκοπού. Ετσι, εκτός του ότι έχω να παλέψω με ένα βουνό οικονομικά προβλήματα, παλεύω και με τον εαυτό μου. Δεν ξέρω πια ποιος είμαι και πού πάω, δεν ξέρω γιατί να ξυπνάω κάθε πρωί. Προσπάθησα να ψηθώ και με άλλα πράγματα, την πολιτική, τα κινήματα, αλλά δεν είναι το ίδιο. Παραμένω ερωτευμένος με μια δουλειά που έχει πεθάνει και δεν μπορώ να το αποδεχτώ».
Ο Πέτρος είναι ένας από αυτούς που εντάσσονται στο ιστορικά υψηλό ρεκόρ, σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Στο 19,6% φτάνουν πια οι μακροχρόνια άνεργοι στην Ελλάδα κι αυξάνονται κατά 1,9% σε ετήσια βάση!
Σύμφωνα με την έκθεση για την κατάσταση της απασχόλησης στην Ε.Ε. που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 6 Οκτωβρίου, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ έφτασε στα επίπεδα του 2000, ενώ τα εισοδήματα των ασθενέστερων ομάδων υπέστησαν τις μεγαλύτερες απώλειες. Κι ενώ η μακροχρόνια ανεργία φαίνεται πως σταθεροποιείται στην πλειονότητα των χωρών της Ε.Ε., εξακολουθεί να αυξάνεται σε χώρες όπου ήταν ήδη υψηλή, όπως στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιταλία και την Κύπρο.
«Μου φαίνεται πια τρελό το να κάνω το οποιοδήποτε όνειρο –ούτε καν ένα μικρό όνειρο, όπως το να πάω διακοπές κάπου για τρεις μέρες», δηλώνει στην «Εφ.Συν.» η 44χρονη Ιωάννα. Μητέρα δύο παιδιών κι άνεργη τα τελευταία 4 χρόνια, η Ιωάννα επιβιώνει χάρη στη στήριξη των συνταξιούχων γονιών της, τη διατροφή που παίρνει από τον πρώην σύζυγό της και την «καλοσύνη των ξένων». «Αν υπάρχει κάτι που με διαλύει όμως, αυτό είναι τα παιδιά μου», λέει η Ιωάννα. «Δεν μπορώ πια να ικανοποιήσω ούτε την παραμικρή τους επιθυμία, μια βόλτα στο λούνα παρκ ή ένα σινεμά μια Κυριακή. Θα μου πεις, τι μας λες τώρα, κυρία μου; Aλλοι δεν μπορούν καν να τα ταΐσουν. Αλλά είναι πολυτέλεια μια βόλτα ή ένα σινεμά;»…
* Αναλυτικά η έρευνα της Ντίνας Δασκαλοπούλου στην «Εφημερίδα των Συντακτών» που κυκλοφορεί σήμερα, Τρίτη 4 Νοεμβρίου.
efsyn.gr
- Η αναπηρία σου, λοιπόν…
«Δεν ξέρω αν είναι για όλους τους ανέργους το ίδιο, αλλά για εμένα η απώλεια της δουλειάς μου είναι απώλεια ταυτότητας, απώλεια σκοπού. Ετσι, εκτός του ότι έχω να παλέψω με ένα βουνό οικονομικά προβλήματα, παλεύω και με τον εαυτό μου. Δεν ξέρω πια ποιος είμαι και πού πάω, δεν ξέρω γιατί να ξυπνάω κάθε πρωί. Προσπάθησα να ψηθώ και με άλλα πράγματα, την πολιτική, τα κινήματα, αλλά δεν είναι το ίδιο. Παραμένω ερωτευμένος με μια δουλειά που έχει πεθάνει και δεν μπορώ να το αποδεχτώ».
Ο Πέτρος είναι ένας από αυτούς που εντάσσονται στο ιστορικά υψηλό ρεκόρ, σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Στο 19,6% φτάνουν πια οι μακροχρόνια άνεργοι στην Ελλάδα κι αυξάνονται κατά 1,9% σε ετήσια βάση!
Σύμφωνα με την έκθεση για την κατάσταση της απασχόλησης στην Ε.Ε. που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 6 Οκτωβρίου, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ έφτασε στα επίπεδα του 2000, ενώ τα εισοδήματα των ασθενέστερων ομάδων υπέστησαν τις μεγαλύτερες απώλειες. Κι ενώ η μακροχρόνια ανεργία φαίνεται πως σταθεροποιείται στην πλειονότητα των χωρών της Ε.Ε., εξακολουθεί να αυξάνεται σε χώρες όπου ήταν ήδη υψηλή, όπως στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιταλία και την Κύπρο.
«Μου φαίνεται πια τρελό το να κάνω το οποιοδήποτε όνειρο –ούτε καν ένα μικρό όνειρο, όπως το να πάω διακοπές κάπου για τρεις μέρες», δηλώνει στην «Εφ.Συν.» η 44χρονη Ιωάννα. Μητέρα δύο παιδιών κι άνεργη τα τελευταία 4 χρόνια, η Ιωάννα επιβιώνει χάρη στη στήριξη των συνταξιούχων γονιών της, τη διατροφή που παίρνει από τον πρώην σύζυγό της και την «καλοσύνη των ξένων». «Αν υπάρχει κάτι που με διαλύει όμως, αυτό είναι τα παιδιά μου», λέει η Ιωάννα. «Δεν μπορώ πια να ικανοποιήσω ούτε την παραμικρή τους επιθυμία, μια βόλτα στο λούνα παρκ ή ένα σινεμά μια Κυριακή. Θα μου πεις, τι μας λες τώρα, κυρία μου; Aλλοι δεν μπορούν καν να τα ταΐσουν. Αλλά είναι πολυτέλεια μια βόλτα ή ένα σινεμά;»…
* Αναλυτικά η έρευνα της Ντίνας Δασκαλοπούλου στην «Εφημερίδα των Συντακτών» που κυκλοφορεί σήμερα, Τρίτη 4 Νοεμβρίου.
efsyn.gr
Στην Χάρτα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων διευκρινίζεται και τονίζεται ότι σε κοινωνίες ελευθέρων ανθρώπων Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ....άρα η μόνιμη Ανεργία είναι καθαρή σκλαβιά και παράγονται κοινωνίες υπανθρώπων χωρίς αξιοπρέπεια χωρίς αυτοπεποίθεση άρα δημιουργείται ένα είδος μοντέρνων σκλάβων που είναι έτοιμοι για κάθε ταπείνωση και κάθε υποταγή....Αυτή ειναι η Παρακμιακή Ευρώπη...αυτή ειναι η Ευρωπαική Υποκριτική Ενωση.....Αυτός είναι ο Νεοφιλελυθερισμός...
ΑπάντησηΔιαγραφή