Προκειμένου να ενισχυθεί η αξιοπιστία της κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής, καλό
συγκεκριμένη επιστημονική ανάλυση. Με αυτό τον τρόπο θα αποφύγουμε τον κίνδυνο
επαναφοράς των λεγόμενων Greek statistics όχι στα πραγματικά οικονομικά στοιχεία
αλλά και στις οικονομικές προβλέψεις.
ΚΩΣΤΑΣ ΜΗΛΑΣ*
Προφανώς άλλο μείγμα πολιτικής ακολουθείς όταν προβλέπεις ότι η ανεργία θα μειωθεί μέχρι το 2018 στο 16% και άλλο μείγμα ακολουθείς όταν προβλέπεις ότι η ανεργία, από το 26,7% σήμερα, θα παραμείνει στο 22% το 2018.
Γιατί επισημαίνω τα παραπάνω; To Νέο Μεσοπρόθεσμο εκτιμά οικονομική ανάπτυξη 0,6% το 2014 και ενίσχυση της ανάπτυξης μέχρι το 3,2% το 2018. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, από την πλευρά του, συμφωνεί με το Μεσοπρόθεσμο ως προς τις εκτιμήσεις σε επίπεδο ανάπτυξης αλλά, άκουσον-άκουσον, διαφωνεί στις εκτιμήσεις του ποσοστού ανεργίας. Πράγματι, το Μεσοπρόθεσμο εκτιμά γοργή αποκλιμάκωση της ανεργίας στο 17,1% το 2017 και στο 15,9% το 2018, ενώ το ΔΝΤ (αν και συγκλίνει με το Μεσοπρόθεσμο στις αναπτυξιακές προοπτικές της Ελλάδας) προβλέπει το ποσοστό ανεργίας να αποκλιμακώνεται στο 19% το 2017 και στο 16,3% το 2018.
Γιατί επισημαίνω τα παραπάνω; To Νέο Μεσοπρόθεσμο εκτιμά οικονομική ανάπτυξη 0,6% το 2014 και ενίσχυση της ανάπτυξης μέχρι το 3,2% το 2018. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, από την πλευρά του, συμφωνεί με το Μεσοπρόθεσμο ως προς τις εκτιμήσεις σε επίπεδο ανάπτυξης αλλά, άκουσον-άκουσον, διαφωνεί στις εκτιμήσεις του ποσοστού ανεργίας. Πράγματι, το Μεσοπρόθεσμο εκτιμά γοργή αποκλιμάκωση της ανεργίας στο 17,1% το 2017 και στο 15,9% το 2018, ενώ το ΔΝΤ (αν και συγκλίνει με το Μεσοπρόθεσμο στις αναπτυξιακές προοπτικές της Ελλάδας) προβλέπει το ποσοστό ανεργίας να αποκλιμακώνεται στο 19% το 2017 και στο 16,3% το 2018.
Εδώ λοιπόν τίθεται επιτακτικά το ακόλουθο ερώτημα: Πώς γίνεται να υπάρχει «αρμονία» στις προβλέψεις ανάπτυξης και τόσο διαφορετικές εκτιμήσεις σε επίπεδο ανεργίας;
Η ερώτηση δεν έχει ακαδημαϊκό χαρακτήρα. Γνωρίζουμε, βάσει του γενικά παραδεκτού Okun Law, ότι οι μεταβολές της ανεργίας επηρεάζονται αρνητικά από την ισχυρή ανάπτυξη (και μάλιστα ακόμα περισσότερο όσο ισχυρότερη καθίσταται η ανάπτυξη). Θα μπορούσαμε επίσης να υποστηρίξουμε ότι (πέραν της ανάπτυξης) (α) η εκτιμώμενη (μέχρι το 2018) μείωση της διαφοράς απόδοσης spread μεταξύ του 10ετούς ελληνικού και του αντίστοιχου γερμανικού ομολόγου (ως μέτρο αποκλιμάκωσης της επενδυτικής αβεβαιότητας), καθώς και (β) η εκτιμώμενη (μέχρι το 2018) βελτίωση του δείκτη κυβερνητικής αποτελεσματικότητας (προερχόμενο από το Political Risk Services) επιταχύνουν την πτώση της ανεργίας.
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειές μου να προβλέψω το ποσοστό ανεργίας (μέχρι το 2018) βάσει των παραπάνω μεταβλητών απέτυχα να εκτιμήσω ποσοστό ανεργίας το οποίο θα κινηθεί κάτω του 22% μέχρι το 2018. Φυσικά μπορεί να σφάλλω.
Εδώ όμως βρίσκεται η ουσία της όλης υπόθεσης. Προκειμένου να ενισχυθεί η αξιοπιστία της κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής (με την ευλογία του ΔΝΤ), καλό θα είναι οι προς δημοσίευση προβλέψεις να συνοδεύονται από συγκεκριμένη ανάλυση, η οποία (α) εξηγεί λεπτομερώς τις υποθέσεις εργασίας και (β) περιγράφει τη μεθοδολογία (ήτοι το οικονομετρικό μοντέλο) το οποίο χρησιμοποιήθηκε για την παρουσίαση των προβλέψεων.
Με αυτό τον τρόπο θα αποφύγουμε τον κίνδυνο επαναφοράς των λεγόμενων Greek statistics όχι στα πραγματικά οικονομικά στοιχεία αλλά στις οικονομικές προβλέψεις. Κατά τη γνώμη μου, κάτι τέτοιο αποτελεί εξίσου σοβαρό σφάλμα, το οποίο καλό θα ήταν να αποφύγουμε καθώς οι (ενδεχομένως) ανεδαφικές προβλέψεις σε επίπεδο ανεργίας δίνουν το «πράσινο φως» στην άσκηση οικονομικής πολιτικής, η οποία μάλλον θα επιτείνει το ήδη οξύ πρόβλημα ανεργίας!
* Ο κ. Κώστας Μήλας είναι καθηγητής Χρηματοοικονομικών, University of Liverpool.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου