Παρέμβαση του συναδέλφου Πέτρου Καπετανόπουλου για την αξιολόγηση στο Δημόσιο τομέα και αξιολόγηση της Γενικής συνέλευσης της ΠΕΥ ΟΑΕΔ

Όργουελ και Αξιολόγηση!!! 

" ...Η διαπραγμάτευση μια άλλης « αξιολόγησης», είναι πολιτικά αφελής... "

Στο 1984 του Όργουελ ,το Υπουργείο Εσωτερικών ονομάζεται Υπουργείο Αγάπης. Οι εξουσίες, με οργουελική Νεογλώσσα ονοματίζουν τις δυτικές ολιγαρχίες «δημοκρατίες», το Υπουργείο Πολέμου των ΗΠΑ, «Υπουργείο Αμύνης», την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, «ανθρωπιστική», τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης Του Πληθυσμού,      «ΜΜ Ενημέρωσης», τον Υπουργό Καταστολής, «Υπουργό Δημόσιας Τάξης», και το πέταγμα εργαζόμενων στο δρόμο «διαθεσιμότητα»..

Κάνω αυτή την εισαγωγή, για να υποστηρίξω πως η κατανόηση των λέξεων, είναι προαπαιτούμενο για να κατανοήσουμε την πραγματικότητα. Έτσι λοιπόν δεν μπορούμε να κάνουμε ΤΙΠΟΤΑ για να αντισταθούμε στην «αξιολόγηση» που προωθεί η κυβέρνηση αν δεν κατανοήσουμε πως δεν πρόκειται για μια κακή αξιολόγηση και που εμείς θα θέλαμε μια άλλη καλή και άρα να το κουβεντιάσουμε.

Στη Γενική Συνέλευση της ΠΕΥ ΟΑΕΔ της 11/06,διεφάνη ένα κομμάτι συναδέλφων,(στο βήμα και από κάτω) που είναι μάλλον πρόθυμο να διαλογιστεί περί αξιολόγησης, όχι βεβαίως αυτής, αλλά κάποιας άλλης δήθεν καλής, αντικειμενικής κ.λπ. κλπ.

Ε λοιπόν δεν είναι έτσι. Αυτό που προωθείται από την Κυβέρνηση είναι μόνο στην Οργουελική Νεογλώσσα «αξιολόγηση». Στην πραγματικότητα λέγεται «θέσπιση του κανιβαλισμού στο Δημόσιο», λέγεται «θέσπιση της ρουφιανιάς στις Υπηρεσίες», λέγεται «αποδόμηση της έννοιας της εξυπηρέτησης των κοινωνικών αναγκών στο Δημόσιο», αλλά με ΤΙΠΟΤΑ αξιολόγηση.

Υποστηρίζω επίσης πως η διαπραγμάτευση μια άλλης « αξιολόγησης», είναι:

-πρώτον πολιτικά αφελής, διότι κάθε κριτήριο «αξιολόγησης»  το θέτει κάποιος ο οποίος είναι εξ ορισμού αντίπαλος, η Κυβέρνηση ,άρα τι κουβεντιάζουμε; Είναι δυνατόν να επιχειρηματολογείς και να διαλογίζεσαι περί του μπαλτά που φτιάχτηκε για να σε σφάξει;

 Σε μια διαφορετική κοινωνική συνθήκη, τα αξιολογικά κριτήρια θα έπρεπε να τα θέτουν οι ίδιες οι συνελεύσεις των εργαζομένων ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ με τους χρήστες των Υπηρεσιών. Εδώ καταλαβαίνω πως υπάρχουν αντιρρήσεις του στυλ «το κοινό μπορεί να αυθαιρετεί στα κριτήριά του». Διαφωνώ .Έχω στο μυαλό μου, γιατρό σε Δημόσιο Νοσοκομείο και δάσκαλο σε Δημόσιο Σχολείο ,που ούτε παλαβός δεν θα μπορούσε να τους κατηγορήσει για οτιδήποτε. Ίσα ίσα που τους προσκυνά. Οι χρήστες των Υπηρεσιών, το κοινό, σπανιότατα κάνει λάθος στην αποτίμηση της δουλειάς κάποιου και μόνο αν δεν έχει όλες τις πληροφορίες(πχ για την έλλειψη υποστήριξης της δουλειάς του Δημόσιου Υπάλληλου).

-δεύτερον αυθαίρετα εγωιστική, διότι  ΠΑΝΤΑ κάποιος αξιολογεί τον εαυτό του/της, «αντικειμενικά» καλύτερο/η από το συνάδελφό του/της .Η προώθηση της «αξιολόγησης», βγάζει τα μαχαίρια στα διπλανά γραφεία, εξυπηρετεί τα ένστικτα διαφόρων εξ υμών που δε γουστάρουν για διάφορους λόγους το συνάδελφο και άρα τώρα είναι η ευκαιρία να ξεκαθαρίσει η κατάσταση. Δεν είναι όμως κανείς αντικειμενικά πιο άξιος από κάποιον άλλο. Στα δικά μου μάτια ας πούμε, θέτοντας ευρύτερα κριτήρια, είναι «πιο  άξιος» ο συνάδελφος που μπορεί να βγάζει λιγότερη δουλειά, αλλά δεν είναι κομματόσκυλο και γλείφτης. Είναι όμως αυτό αντικειμενικό κριτήριο;

Συνεχίζοντας, για να είναι έντιμη και αποτελεσματική η αντίθεση στις «αξιολογήσεις», θα πρέπει να είναι ΣΥΝΟΛΙΚΗ.

Έγινε στη συνέλευση  (δε θυμάμαι αν από τον Περπατάρη ή τη συνάδελφο από το ΠΑΜΕ)μια καίρια αναφορά: Πως δε μπορείς να αρνιέσαι την «αξιολόγηση» στον ΟΑΕΔ για να προφυλάξεις το δικό σου κώλο και παράλληλα, να  την αποδέχεσαι στο σχολείο, για  το δάσκαλο του παιδιού σου.

 Θα συνεχίσω το συλλογισμό: Δεν είναι συνεπές, ούτε και ηθικό να αρνιέσαι την αξιολόγηση στον ΟΑΕΔ για να προφυλάξεις το δικό σου κώλο και να πηγαίνεις να ψωνίζεις τις Κυριακές στην Ερμού ή στο s/market της γειτονιάς σου.. Άσχετο; όχι και τόσο..

Οι εμποροϋπάλληλοι αναγκάζονται να εργάζονται τις Κυριακές. Κάποιοι εξ αυτών, βρίσκουν το σθένος να αντισταθούν στον εξαναγκασμό αυτό. Για τα αφεντικά του εμπορίου, οι εξαναγκασμένοι σε εργασία που μάλιστα σε εξυπηρετούν με χαμόγελο Κυριακάτικο, είναι οι «άξιοι» ,ενώ οι αντιδρώντες «ανάξιοι και άχρηστοι». Δεν είναι πολύ μακριά η μέρα που θα ανοίξει η κουβέντα και στα καθ’ ημάς, περί απογευματινής και Σαββατιάτικης εργασίας. Να  μετρήσω και  τότε κεφάλια «άξιων» υπαλλήλων.

Συμπερασματικά, ο αντίπαλος καθώς αντιλαμβάνεται πως αργά ή γρήγορα οι αντιδράσεις της κοινωνίας θα γιγαντωθούν, επιχειρεί να διασπάσει τους εργαζόμενους σε άξιους και ανάξιους. Η μάχη ενάντια στην «αξιολόγηση» είναι τεράστιας σημασίας. Ουσιαστικά συνδέεται με το μοντέλο της ζωής που κάθε υποκείμενο έχει στο μυαλό του. Ας μην τη χάσουμε.  

Πέτρος Καπετανόπουλος

ΟΑΕΔ Περιστερίου