Η ανεργία όρος Συνθήκης

Της Χριστίνας Κοψίνη

«Τα τελευταία στοιχεία για την απασχόληση δεν είναι καλύτερα από πριν. Απλώς είναι λιγότερο άσχημα». Με αυτά τα λόγια σχολίασε ο διευθυντής σχεδιασμού πολιτικών για την απασχόληση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, D. Cambell, τις μέχρι πρότινος θριαμβολογικές εκτιμήσεις του υπουργείου Εργασίας με αφορμή την αύξηση των προσλήψεων έναντι των απολύσεων τον Οκτώβριο. Η πραγματικότητα τον επιβεβαίωσε πολύ πιο γρήγορα απ’ όσο θα περίμενε κανείς ακούγοντάς τον να μιλά το περασμένο Σάββατο στο συνέδριο που διοργάνωσε στην Αθήνα το Levi Institute. Τα στοιχεία για τον Οκτώβριο επιβεβαιώνουν και πάλι πως το ισοζύγιο προσλήψεων - απολύσεων παραμένει αρνητικό. Αρα μετά την καλοκαιρινή έκρηξη στον τουρισμό, επανεμφανίζεται το χάος στην απασχόληση. «Τα ποσοστά (ανεργίας) δεν πρόκειται να κατεβούν», εκτίμησε ο διευθυντής της ΔΟΕ, επισημαίνοντας μάλιστα ότι «θα χρειαστούν δεκαετίες» για να ξεπεραστούν οι επιπτώσεις της ύφεσης. Αλλωστε, «στην Ελλάδα υπάρχει και το σοβαρό πρόβλημα πολλών ανθρώπων που ενώ εργάζονται δεν αμείβονται». Αυτήν την κρυφή ανεργία τη χαρακτήρισε «συνώνυμη με την άτυπη». Σχολιάζοντας τη σπουδή της τρόικας και δη του ΔΝΤ να συγκρίνουν το ύψος του κατώτατου μισθού στην Ελλάδα με αυτόν των βαλκανικών χωρών, κυρίως της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας, ο διευθυντής της ΔΟΕ σημείωσε πως «το θέμα της ανταγωνιστικότητας έγινε γεωπολιτικό θέμα». Κι αν έχουν κάποια σημασία αυτές οι εκτιμήσεις, δεν είναι γιατί μας βολεύουν επειδή επιβεβαιώνουν όλους όσοι από την αρχή των Μνημονίων είχαν διατυπώσει την άποψη ότι η εσωτερική υποτίμηση με βασικό όχημα τους μισθούς και χωρίς τη μετακύλισή της στις τιμές θα επιφέρει ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή στην απασχόληση. Η κριτική ματιά της ΔΟΕ έχει σημασία διότι συμπίπτει με τη γενικότερη προσπάθεια αποτίμησης των πολιτικών της τρόικας και από το Ευρωκοινοβούλιο. Η διεθνής οργάνωση έχει ήδη αναθέσει σε εμπειρογνώμονες απ’ όλες τις χώρες του Νότου να καταθέσουν τις εκθέσεις τους. Aραγε, όλα αυτά έχουν κάποια σημασία όταν η εργασία με την έννοια της πλήρους απασχόλησης και του 8ώρου που αμείβεται με σχετική κανονικότητα εξαφανίζεται; Οσο επικρατούν τα θεωρητικά και πολιτικά δόγματα αυτορρύθμισης των αγορών, είναι βέβαιο ότι τίποτε δεν θα μπορέσει να αλλάξει αυτήν την κατάσταση. Ωστόσο εκφράζεται και η άλλη άποψη που βλέπει το φως από τη μεγάλη πίεση που ασκούν τα περίπου 27 εκατομμύρια ανέργων στην Ε.Ε.-28. Η πίεση αυτή, εκτιμούν κάποιοι αισιόδοξοι, θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε μια άλλη αντίληψη για την ανεργία, ως μια μεταβλητή που πρέπει να μπει στη μακροοικονομική συζήτηση με το ίδιο βάρος που θα έχει το έλλειμμα ή το χρέος. Το θέμα είναι ποιος μπορεί να πάρει την πρωτοβουλία για κάτι τέτοιο. Πάντως το Ευρωκοινοβούλιο δεν μπορεί να το κάνει. Εκτός κι αν οι ανατροπές στις επόμενες ευρωεκλογές είναι τόσο μεγάλες, που μπορεί να αγγίξουν ακόμη και τις Συνθήκες. kathimerini.gr