Μπορεί η ευρωζώνη να εξέρχεται της ύφεσης, ωστόσο η αυξημένη ανεργία εξακολουθεί να ανησυχεί τη νομισματική ένωση, σημειώνουν οι Financial Times.
Παρά το γεγονός ότι η οικονομία της ευρωζώνης βγήκε από την ύφεση το καλοκαίρι, η εργοστασιακή παραγωγή αυξήθηκε, οι εξαγωγές ξεπέρασαν τις εισαγωγές και βελτιώθηκε το καταναλωτικό κλίμα, οι οικονομολόγοι προειδοποιούν ότι η φύση της ανάκαμψης είναι εύθραυστη λόγω της καλπάζουσας ανεργίας.
«Η δομική ανεργία, είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για την ευρωζώνη», σχολιάζει ο Pier Carlo Padoan, επικεφαλής οικονομολόγος του ΟΟΣΑ.
«Αν δεν υποχωρήσει σημαντικά η ανεργία, τότε θα προκύψουν μια σειρά από αρνητικές συνέπειες: λιγότεροι άνθρωποι στην εργασία, σημαίνουν λιγότερη κατανάλωση, λιγότερη ζήτηση και λιγότερη εμπιστοσύνη. Όλα αυτά αποτελούν εμπόδιο για την ανάκαμψη», τονίζει.
Ωστόσο η ευρωζώνη, βρίσκεται αντιμέτωπη και με ένα επιπλέον δομικό πρόβλημα: τη γήρανση του πληθυσμού.
«Αν οι πολίτες ζουν μέχρι τα 80, δεν μπορούν πλέον να βγαίνουν στη σύνταξη στα 55, καθώς τα ταμεία δεν θα είναι σε θέση να ανταπεξέλθουν», σχολιάζει ο Bert Colijn του Conference Board.
«Πλέον οι άνθρωποι δουλεύουν περισσότερο, με αποτέλεσμα οι νέοι να δυσκολεύονται στην εύρεση εργασίας», προσθέτει.
Από το 2005, το ποσοστό των εργαζομένων άνω των 65 ετών αυξάνεται σταθερά, την ώρα που οι εργαζόμενοι κάτω των 24 ετών μειώνονται.
Όπως σχολιάζει ο Marcel Fratzscher, επικεφαλής του γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών, αν οι χώρες της ευρωζώνης δεν προχωρήσουν σε δραστικές μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, απελευθερώνοντας επαγγέλματα και καθιστώντας ευκολότερη τη διαδικασία προσλήψεων και απολύσεων, θα εξακολουθήσουν να υποφέρουν από υψηλό πληθωρισμό και μη πραγματική ανάπτυξη.
«Η δομική ανεργία, είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για την ευρωζώνη», σχολιάζει ο Pier Carlo Padoan, επικεφαλής οικονομολόγος του ΟΟΣΑ.
«Αν δεν υποχωρήσει σημαντικά η ανεργία, τότε θα προκύψουν μια σειρά από αρνητικές συνέπειες: λιγότεροι άνθρωποι στην εργασία, σημαίνουν λιγότερη κατανάλωση, λιγότερη ζήτηση και λιγότερη εμπιστοσύνη. Όλα αυτά αποτελούν εμπόδιο για την ανάκαμψη», τονίζει.
Ωστόσο η ευρωζώνη, βρίσκεται αντιμέτωπη και με ένα επιπλέον δομικό πρόβλημα: τη γήρανση του πληθυσμού.
«Αν οι πολίτες ζουν μέχρι τα 80, δεν μπορούν πλέον να βγαίνουν στη σύνταξη στα 55, καθώς τα ταμεία δεν θα είναι σε θέση να ανταπεξέλθουν», σχολιάζει ο Bert Colijn του Conference Board.
«Πλέον οι άνθρωποι δουλεύουν περισσότερο, με αποτέλεσμα οι νέοι να δυσκολεύονται στην εύρεση εργασίας», προσθέτει.
Από το 2005, το ποσοστό των εργαζομένων άνω των 65 ετών αυξάνεται σταθερά, την ώρα που οι εργαζόμενοι κάτω των 24 ετών μειώνονται.
Όπως σχολιάζει ο Marcel Fratzscher, επικεφαλής του γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών, αν οι χώρες της ευρωζώνης δεν προχωρήσουν σε δραστικές μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, απελευθερώνοντας επαγγέλματα και καθιστώντας ευκολότερη τη διαδικασία προσλήψεων και απολύσεων, θα εξακολουθήσουν να υποφέρουν από υψηλό πληθωρισμό και μη πραγματική ανάπτυξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου