Τελικά ηρθαν

Όταν ήρθαν να κόψουν το  ειδικό επίδομα φαξ φώναξα δυνατά για την αλητεία των δημοσίων υπαλλήλων που θέλουν και επίδομα ΦΑΞ. Τα καθάρματα που τόλμησαν και κήρυξαν  και απεργία.

Όταν ήρθαν να καταργήσουν το επίδομα πλυσίματος χεριών ούρλιαξα είχα γίνει έξω φρενών με τους κοπρίτες.

Όταν ήρθαν να  προσθέσουν 2 διδακτικές ώρες τη βδομάδα  και να μειώσουν αναπληρωτές και τον μισθό του δάσκαλου κούνησα το κεφάλι και είπα μέσα μου καλά τους κάνουν τους κηφήνες.

Όταν απελυσαν χιλιάδες συμβασιούχους χάρηκα παρά πολύ που ξεκαθαριζαν το δημόσιο από όλους αυτούς που μπήκανε  με ρουσφέτι και κομματικό μέσον.

Όταν έκοψαν δώρο Πάσχα και Χριστουγέννων στο Δημόσιο ήξερα ότι όλοι αυτοί εκεί μέσα ήταν αντιπαραγωγικοί και δεν πατούσαν πότε τους.  Θα κάναμε  και οικονομία για να σωθει η χώρα.

Μετά έκλεισαν νοσοκομεία και σχολεία στην πόλη μας και το είπαν  εξορθολογισμό. Δεν μου άρεσε άλλα δεν μίλησα

Μέτα  ξαφνικά απέλυσαν τον συνάδελφο στην δουλειά στο μαγαζί απέναντι  γιατί η αγορά ειχε πέσει,  ο κόσμος δεν ειχε λεφτά και δεν ξόδευε πια και το αφεντικό  του δεν έβγαινε. Μετά απέλυσαν και του άλλους και το μαγαζί έκλεισε.

Μετά έκοψαν μισθούς και το δώρο Πάσχα και Χριστουγέννων στον ιδιωτικό τομέα  γιατί αγορά ειχε πέσει και η δουλειά  είχε μειωθεί και τα  αφεντικά όλα δεν έβγαιναν.

Μετά άφησαν ελεύθερες τις απολύσεις ενώ μείωσαν τις αποζημιώσεις για να υπάρχει η “ανταγωνιστικότητα” που ζητούσαν τα αφεντικά.

Μόλις άνοιξαν οι απολύσεις απελυσαν κι άλλον κι άλλον. Απέλυσαν και τον γιο μου.  Η μείωση στην δουλειά  έφερε κι άλλα λουκέτα και ύφεση.

Με τόσες απολύσεις φούνταραν τα ταμεία και μείωσαν τις συντάξεις και έκοψαν τα δώρα και στους συνταξιούχους. Εκεί εγώ έσκυψα το κεφάλι και άρχισα να δουλεύω τρομαγμενος.  Αυτή την φορά -μετά από πολύ καιρό-  δεν είπα τίποτα. Ήθελα  μονό λίγους μήνες να βγω στην σύνταξη.

Καποια στιγμη το αφεντικό ζήτησε να κάτσω δυο ώρες στην δουλεία παραπάνω, μετά 4 μετά 8, και  σήμερα είμαι απλήρωτος 2 μήνες και ανησυχώ.

Με 1,5 εκατομμύρια άνεργους  ποιος θα πληρώσει την σύνταξη μου αύριο.  Πως τα εκανα ετσι;

Έχουν κόψει ήδη  δυο φόρες και πάνε για νέες περικοπές και έχω και τον γιο άνεργο  να περιμένει από μένα.

Ποιον να κοιταξω σε ποιον να μιλήσω;  Τι να πω; Ποιος θα φωνάξει για εμένα… ;