Φόβοι για ανεργία 34%

Εκτιμάται ότι μέχρι το 2016 άλλοι 350.000 άνθρωποι θα χάσουν τη δουλειά τους

Του Τζώρτζη Ρούσσου

Πίσω από την επικοινωνιακή κουρτίνα του κυβερνητικού success story στις θέσεις απασχόλησης, κρύβεται η μαύρη αλήθεια που προσπαθούν να συσκοτίσουν στο υπουργείο Εργασίας και που δείχνει ότι το 2016 η ανεργία μπορεί να έχει φτάσει ακόμη και στο 34%! Σε απόλυτους αριθμούς μιλάμε για 1,7 εκατομμύρια ανέργους που θα έχουν δοθεί βορά στο Μνημόνιο.

Οπως προκύπτει από τη μελέτη στρατηγικής ανάλυσης με τίτλο «Η ελληνική οικονομική κρίση και η εμπειρία με τις πολιτικές λιτότητας», που διεξήγαγε το Levy Economics Institute του αμερικανικού Πανεπιστημίου Bard σε συνεργασία με το Παρατηρητήριο Οικονομικών και Κοινωνικών Εξελίξεων του ΙΝΕ–ΓΣΕΕ, στο υπάρχον άνεργο εργατικό δυναμικό της Ελλάδας αναμένεται να προστεθούν μέσα στην επόμενη τριετία ακόμη 350.000 άνθρωποι ως συνέπεια των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας. Η ίδια η ανάλυση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η παρατεταμένη λιτότητα θα οδηγήσει σε συνεχή πτώση της απασχόλησης. «Ο κύριος καθοριστικός παράγοντας της ανάπτυξης πριν από την ύφεση ήταν η κατανάλωση, η οποία μειώνεται σταθερά τα τελευταία τρία χρόνια» παρατηρούν στην ανάλυσή τους οι ερευνητές.

Οπως αποδεικνύεται, οι εξαγωγές δεν μπόρεσαν μέχρι στιγμής να αντισταθμίσουν την πτώση της εγχώριας ζήτησης. Μάλιστα, μειώνονταν, σε ετήσια βάση, κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2012. Με αυτά τα δεδομένα και μετά από επιμονή της τρόικας για αναγκαστική μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας ως μέσο για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και την επίτευξη της εξαγωγικής ανάπτυξης, ο βρόχος που πνίγει την ελληνική οικονομία και την απασχόληση δεν πρόκειται να χαλαρώσει με τις παρούσες μνημονιακές πολιτικές, που χαρακτηρίζονται ανόητες. Το Levy προτρέπει λοιπόν να υπάρξει ένα νέο μοντέλο, με επίκεντρο τη δημιουργία απασχόλησης ως εργαλείο δημοσιονομικής τόνωσης της οικονομίας. «Εχουμε δείξει ότι μια σχετικά μέτρια δημοσιονομική τόνωση της οικονομίας, που θα χρηματοδοτείται από τα αρμόδια θεσμικά όργανα της Ε.Ε., θα μπορούσε όχι μόνο να συγκρατήσει την περαιτέρω πτώση του ΑΕΠ και της απασχόλησης, αλλά και να αντιστρέψει την τάση τους και να οδηγήσει την οικονομία στην ανάκαμψη. Ενα σχέδιο οικονομικής ανάκαμψης τύπου Mάρσαλ που να στοχεύει στη δημόσια κατανάλωση και τις επενδύσεις είναι ρεαλιστικό», αναγράφεται ως συμπέρασμα στη στρατηγική ανάλυση του Levy Institute.