Ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Feargus O’Sullivan, αντιδρά στα αρνητικά δημοσιεύματα για την Αθήνα και περιγράφει την εμπειρία του από την πρόσφατη επίσκεψή του .
Όποιος γνωρίζει την Αθήνα, αυτή η εικόνα [που δίνουν τα αρνητικά δημοσιεύματα] είναι λίγο περίεργη. Σίγουρα δεν αντιπροσωπεύει την αγχωμένη, αλλά πολύβουη και πλήρως λειτουργική πόλη σε μία πρόσφατη επίσκεψή μου με τον έλληνα συνέταιρό μου. Ακόμα και υπό σοβαρή πίεση, η πόλη είναι ένα ανθεκτικό μέρος. Στην πραγματικότητα, δεδομένου το πόσο δεινή είναι η κατάσταση στην Ελλάδα, ένα από τα παράδοξα είναι ότι εμφανίζεται τόσο φυσιολογική, με καφετέριες, μπαρ, μουσεία και θέατρα ακόμα γεμάτα, σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα.
Σίγουρα οι καιροί είναι δύσκολοι στην Αθήνα. Μερικές κακόφημες περιοχές έχουν ολοένα και πιο πολλούς αστέγους και ναρκομανείς, οι οποίοι είναι πιο χαμένοι απ' οποιοδήποτε άλλον έχω δει. Παρομοίως πολλοί άνθρωποι είναι απελπισμένοι να βρουν εύκολα χρήματα. Η φίλη με την οποία μέναμε μαζί είχε πέσει θύμα κλοπής των λαβών της πόρτας της, από ορείχαλκο. Παρά τις εξαντλητικές δυσκολίες, οι Αθηναίοι προσαρμόζονται, βρίσκουν νέους τρόπους για να τα βγάζουν πέρα, βρίσκουν νέους τρόπους για να βοηθάει ο ένας τον άλλο και ακόμα απολαμβάνουν αυτό που έχει απομείνει από μία ζωντανή πόλη.
Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, δεδομένου ότι η Αθήνα έχει από παλιά χάρες, τις οποίες αξίζει να μιμηθούμε. Πολλές από τις πυκνοκατοικημένες γειτονίες έχουν μικτή χρήση, τα γραφεία και τα εργαστήρια μετατρέπονται σε μπαράκια την νύχτα, ενώ οι δρόμοι είναι γεμάτοι χωρίς να ενοχλούνται εκείνοι που πρέπει να ξυπνήσουν νωρίς. Οι στενοί δρόμοι της πόλης είναι ελκυστικά ζωντανοί την ημέρα και τη νύχτα, όλο το χρόνο, με άτομα κάθε ηλικίας, κάνοντας την Αθήνα εκπληκτικά ασφαλή. Η δημόσια ζωή παραμένει, καλά κρατεί, αλλά οι άνθρωποι κυνηγάνε τις φτηνότερες εναλλακτικές. Για να γλιτώσουν μερικά κόστη, ακόμα περισσότεροι άνθρωποι συχνάζουν σε καφενεία, στα οποία παλιότερα πήγαιναν μόνο ηλικιωμένοι. Τα μέρη αυτά είναι τώρα γεμάτα από hipsters και θα έλεγε κανείς ότι είναι τακτικοί πελάτες. Άλλοι έχουν σταματήσει να πηγαίνουν σε καφέ και τώρα επιλέγουν τα πεζοδρόμια για να πιουν και να κοινωνικοποιηθούν. Μερικά υπαίθρια σημεία, όπως αυτό, έχουν γίνει πρόσφατα της μόδας, με τους ανθρώπους να συγκεντρώνονται κάθε βράδυ και να στήνουν οθόνες και προβολείς για να παρακολουθήσουν κάποια ταινία.
Πιστεύω ότι οι Έλληνες θέλουν να μάθουν τι πήγε στραβά με την παρούσα κατάσταση και να μάθουν πράγματα από το πρόσφατο παρελθόν ή να αισθάνονται περήφανοι που είναι Έλληνες. Πλέον τα μουσεία οργανώνουν εκθέσεις για τον 20ο και το 19ο αιώνα, καθώς η Αθήνα του Περικλή φαίνεται τόσο μακρινή.
Οι Αθηναίοι σαρώνουν επίσης τους ιστότοπους και τα εναλλακτικά κοινωνικά δίκτυα τα οποία προσφέρουν δωρεάν ή χαμηλές τιμές σε εκδηλώσεις, υπηρεσίες και άλλα προϊόντα. Για παράδειγμα το μουσείο Μπενάκη έχει ως χορηγό επικοινωνία το Forfree.gr.μενη για μία πόλη που οδεύει προς την καταστροφή.Παρά το γεγονός ότι η Αθήνα είναι ακόμα ζωντανή θα ήταν αναισθησία να πούμε ότι η πόλη είναι και καλά. Το βιοτικό επίπεδο επιδεινώνεται με ελάχιστα περιθώρια βελτίωσης, ενώ την ίδια στιγμή ενισχύεται η ακροδεξιά. Παρά το γεγονός ότι η οικογένεια είναι ένας ισχυρός θεσμός στην Ελλάδα και τα μέλη της αλληλοβοηθούνται, οι συνεχείς φόροι διαβρώνουν τις λιγοστές ελπίδες που έχουν απομείνει.
Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι οι περίοδοι ηρεμίας, αλλά και περιστασιακής αναταραχής είναι προϊόν άγχους.
Όπως υποστηρίζει ο Αθηναίος δικηγόρος Ηλίας Κοντάκος: «Αρκετοί Αθηναίοι φοβούνται. Αισθάνονται ότι αν διαμαρτυρηθούν για την τρέχουσα κατάσταση, οι διαμαρτυρίες τους θα ενσωματωθούν με εκείνες της άκρο-αριστεράς, ή θα χρησιμοποιηθούν από τους νεοναζί για κάτι γελοίο, όπως η φορολόγηση των αλλοδαπών.».
Μπορεί η ηρεμία της Αθήνας να μην είναι ενθαρρυντική, καθώς είναι προϊόν τρόμου, αλλά είναι παραπλανητικό και βλαβερό να παρουσιάζεται η πόλη ως σκουπιδότοπος. Με 7.000 χρόνια στην πλάτη της, η Αθήνα έχει μάθει πώς να επιζεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου