Ολοταχώς 50 χρόνια πίσω γυρίζει η αγορά εργασίας, στην περίοδο της (γερμανικής) μετανάστευσης και των άθλιων συνθηκών διαβίωσης στις πόλεις και, κυρίως, στην περιφέρεια.
Στοιβαγμένοι στο τρένο για τη Γερμανία. Εικόνες από τη δεκαετία του '60Ηδη, η πραγματική ανεργία αναμένεται να προσεγγίσει το 20% φέτος το χειμώνα (2011-12), καθώς τα επίσημα ποσοστά έκλεισαν στο 16,2% την περασμένη άνοιξη, χωρίς να υπολογίζεται ένα ποσοστό λανθάνουσας ανεργίας που υπολογίζεται στο 2% με 3% (σποραδικά εργαζόμενοι, απογοητευμένοι από την συνεχή -πλην μάταια- αναζήτηση εργασίας κ.ά.).
Επιπροσθέτως, το υπουργείο Εργασίας υπολογίζει ότι η επίσημη ανεργία θα ήταν 3 μονάδες υψηλότερα (σ.σ. και τα επίσημα ποσοστά στο 19% από 16,2% που καταγράφεται), εάν δεν υπήρχαν τα προγράμματα στήριξης της απασχόλησης και οι γενναίες επιδοτήσεις του ΟΑΕΔ προς τις επιχειρήσεις, όχι για να προσλάβουν ανέργους αλλά, απλώς και μόνο, για να μην απολύσουν τους ήδη απασχολουμένους (επιδότηση 60.000 θέσεων στα ξενοδοχεία, και 400.000 σε βιομηχανία - υπηρεσίες κ.ά.).
Αντιστοίχως, πριν από 50 χρόνια, την εξαιρετικά δύσκολη πολιτικά και οικονομικά περίοδο του 1961, η ανεργία (σύμφωνα με τα στοιχεία του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ) είχε φτάσει στο 26,4%, καθώς η χώρα είχε 864.000 ανέργους, όταν το εργατικό δυναμικό ήταν μόλις 3.640.000 άτομα (έναντι σχεδόν 5 εκατ. σήμερα).
Και αυτό, καθώς ο πληθυσμός της χώρας ήταν το 1961 σημαντικά πιο μικρός (8,4 εκατ. ψυχές έναντι σχεδόν 10,8 εκατ. σήμερα), ενώ ήταν στο αποκορύφωμά της η μετανάστευση προς τη γοργά αναπτυσσόμενη Γερμανία και τις άλλες χώρες του (οικονομικού) Βορρά.
Την ίδια στιγμή, η ανεργία, πέραν των δυσεπίλυτων προβλημάτων που προκαλεί στις οικογένειες των θυμάτων και την καταστροφή των εργασιακών δεξιοτήτων και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, προκαλεί και τεράστια ελλείμματα στα ασφαλιστικά ταμεία. Με αποτέλεσμα τα Ταμεία να αδυνατούν να καταβάλουν τις νέες κουτσουρεμένες συντάξεις, ενώ, από την άλλη, ο κρατικός προϋπολογισμός αδυνατεί να χρηματοδοτήσει τα ταμειακά ανοίγματα, λόγω επιτήρησης και τρόικας.
Για παράδειγμα, το ΙΚΑ εμφανίζει υστέρηση εσόδων 18% έναντι του 2010 και ήδη έχει απορροφήσει το σύνολο της κρατικής ενίσχυσης για το 2011. Κατά συνέπεια, οι συντάξεις του β' εξαμήνου εξαρτώνται από την είσπραξη των χρεών προς το ΙΚΑ, ρύθμιση που δεν έχει παρά πολύ μικρή ανταπόκριση, και από την υποθήκευση των κρατικών ομολόγων προς τις τράπεζες και την παροχή 3μηνης ρευστότητας (ρέπος) στο 70% της αξίας του τίτλου!
Την ιδια στιγμή, τα στοιχεία της ΓΣΕΕ δείχνουν ότι εν μέσω κρίσης ή, ίσως, ακριβώς λόγω αυτής και της συνακόλουθης μείωσης των μισθών (ατομικές συμβάσεις, εκ περιπτροπής εργασία κ.ά.) οι επιχειρήσεις παρουσιάζουν αυξημένα κέρδη. Και αυτό καθώς σε καμία περίπτωση η μείωση μισθών δεν αποτυπώνει και αντίστοιχη μείωση τιμών στην αγορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου