Δημήτρης Διαμαντίδης
«Πρωτεύουσα της ανεργίας» η Θεσσαλονίκη, σύμφωνα με τις επίσημες και τις ανεπίσημες στατιστικές, αλλά και με βάση την αντιληπτή εικόνα ενός αυτόπτη που περιδιαβαίνει το κέντρο της πόλης και ορισμένους από τους σημαντικότερους εμπορικούς δρόμους.
Η πόλη γνωρίζει πρωτοφανή ερήμωση με εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες άδεια καταστήματα και γραφεία, ολόκληρες οδούς χωρίς μία επιχείρηση εν λειτουργία και νέα «λουκέτα» κάθε ημέρα εκεί που δεν το περιμένεις.
Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι είναι ορατό πως τα μόνα νέα καταστήματα που λειτουργούν είναι υγειονομικού ενδιαφέροντος, δηλαδή καφέ, αρτοποιήματα και γρήγορο φαγητό. Για όσους διαβάζουν τα στατιστικά της ανεργίας και τις σχετικές έρευνες, αυτού του είδους η επιχειρηματικότητα παραπέμπει σε απόγνωση, καθώς συνήθως την αναπτύσσουν άνεργοι, οι οποίοι ελλείψει εισοδήματος ανοίγουν με ελάχιστο κεφάλαιο και δανεικά ένα κατάστημα, μπας και μπορέσουν να βγάλουν μεροκάματο.
Με την καταστροφή της τοπικής παραγωγικής και οικονομικής δραστηριότητας, απόρροια της βαθιάς ύφεσης και της έλλειψης ρευστότητας, πάει «χέρι χέρι» και η παντελής έλλειψη απουσίας οποιασδήποτε πρωτοβουλίας εκ μέρους των τοπικών φορέων για τόνωση της απασχόλησης, όσο αυτή είναι εφικτή.
Έχω την εντύπωση πως χρειάζονται λιγότερες γιορτές και πανηγύρια στη Θεσσαλονίκη με πολιτιστικό και καλλιτεχνικό χαρακτήρα, αλλά περισσότερες δράσεις προκειμένου να αντιμετωπιστεί η καλπάζουσα ανεργία. Δεν μπορούμε να τα περιμένουμε όλα από τις όποιες δράσεις της κυβέρνησης και των συναρμόδιων υπουργείων, αλλά τοπικά απαιτείται εγρήγορση και νέες ιδέες.
Εάν η τόνωση του τουρισμού στην πόλη είναι μία τέτοια ιδέα, χρειάζεται όλοι να την υποστηρίξουν ενεργά. Εάν κάτι τέτοιο απαιτεί να παραμείνει ανοιχτή η αγορά της πόλης και δύο - τρεις Κυριακές το χρόνο επιπλέον, τότε και αυτό πρέπει να υλοποιηθεί.
Δεν είναι δυνατόν να έχουμε την απαίτηση να μην χάσουμε την εργασία μας εν μέσω της κρίσης, που βιώνουμε όλοι μας, αλλά την ίδια στιγμή να μην θέλουμε να εργαστούμε περισσότερο ή να κοπιάσουμε λίγο παραπάνω σε σχέση με το παρελθόν.
Τα τοπικά συμφέροντα στη Θεσσαλονίκη, που δεν ήθελαν επί χρόνια την υλοποίηση συγκεκριμένων επενδυτικών σχεδίων, καλό είναι να παραμεριστούν. Γιατί να μην γίνει πραγματικότητα η αστική θαλάσσια συγκοινωνία; Τη φοβούνται κάποιοι οι οποίοι μπορεί να χάσουν έσοδα; Από την άλλη, εάν ξεκινήσει να λειτουργεί, τότε συγκεκριμένες περιοχές του πολεοδομικού συγκροτήματος θα γνωρίσουν τοπικά τόνωση της ανάπτυξης και ο τουρισμός δεν αποκλείεται να αυξηθεί.
Λεφτά μπορεί να μην υπάρχουν, αλλά μικρές δράσεις με κινητοποίηση του ιδιωτικού κεφαλαίου είναι εφικτές. Ας δώσει χείρα βοήθειας στο ιδιωτικό κεφάλαιο και η αυτοδιοίκηση (τοπική και περιφερειακή), μήπως και μπορέσουν να δημιουργηθούν κάποιες νέες θέσεις εργασίας.
Τα μόνα νέα κατα-στήματα που λειτουργούν είναι υγειονομικού ενδιαφέροντος, δηλαδή καφέ, αρτοποιήματα και γρήγορο φαγητό
Η" 9/5
«Πρωτεύουσα της ανεργίας» η Θεσσαλονίκη, σύμφωνα με τις επίσημες και τις ανεπίσημες στατιστικές, αλλά και με βάση την αντιληπτή εικόνα ενός αυτόπτη που περιδιαβαίνει το κέντρο της πόλης και ορισμένους από τους σημαντικότερους εμπορικούς δρόμους.
Η πόλη γνωρίζει πρωτοφανή ερήμωση με εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες άδεια καταστήματα και γραφεία, ολόκληρες οδούς χωρίς μία επιχείρηση εν λειτουργία και νέα «λουκέτα» κάθε ημέρα εκεί που δεν το περιμένεις.
Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι είναι ορατό πως τα μόνα νέα καταστήματα που λειτουργούν είναι υγειονομικού ενδιαφέροντος, δηλαδή καφέ, αρτοποιήματα και γρήγορο φαγητό. Για όσους διαβάζουν τα στατιστικά της ανεργίας και τις σχετικές έρευνες, αυτού του είδους η επιχειρηματικότητα παραπέμπει σε απόγνωση, καθώς συνήθως την αναπτύσσουν άνεργοι, οι οποίοι ελλείψει εισοδήματος ανοίγουν με ελάχιστο κεφάλαιο και δανεικά ένα κατάστημα, μπας και μπορέσουν να βγάλουν μεροκάματο.
Με την καταστροφή της τοπικής παραγωγικής και οικονομικής δραστηριότητας, απόρροια της βαθιάς ύφεσης και της έλλειψης ρευστότητας, πάει «χέρι χέρι» και η παντελής έλλειψη απουσίας οποιασδήποτε πρωτοβουλίας εκ μέρους των τοπικών φορέων για τόνωση της απασχόλησης, όσο αυτή είναι εφικτή.
Έχω την εντύπωση πως χρειάζονται λιγότερες γιορτές και πανηγύρια στη Θεσσαλονίκη με πολιτιστικό και καλλιτεχνικό χαρακτήρα, αλλά περισσότερες δράσεις προκειμένου να αντιμετωπιστεί η καλπάζουσα ανεργία. Δεν μπορούμε να τα περιμένουμε όλα από τις όποιες δράσεις της κυβέρνησης και των συναρμόδιων υπουργείων, αλλά τοπικά απαιτείται εγρήγορση και νέες ιδέες.
Εάν η τόνωση του τουρισμού στην πόλη είναι μία τέτοια ιδέα, χρειάζεται όλοι να την υποστηρίξουν ενεργά. Εάν κάτι τέτοιο απαιτεί να παραμείνει ανοιχτή η αγορά της πόλης και δύο - τρεις Κυριακές το χρόνο επιπλέον, τότε και αυτό πρέπει να υλοποιηθεί.
Δεν είναι δυνατόν να έχουμε την απαίτηση να μην χάσουμε την εργασία μας εν μέσω της κρίσης, που βιώνουμε όλοι μας, αλλά την ίδια στιγμή να μην θέλουμε να εργαστούμε περισσότερο ή να κοπιάσουμε λίγο παραπάνω σε σχέση με το παρελθόν.
Τα τοπικά συμφέροντα στη Θεσσαλονίκη, που δεν ήθελαν επί χρόνια την υλοποίηση συγκεκριμένων επενδυτικών σχεδίων, καλό είναι να παραμεριστούν. Γιατί να μην γίνει πραγματικότητα η αστική θαλάσσια συγκοινωνία; Τη φοβούνται κάποιοι οι οποίοι μπορεί να χάσουν έσοδα; Από την άλλη, εάν ξεκινήσει να λειτουργεί, τότε συγκεκριμένες περιοχές του πολεοδομικού συγκροτήματος θα γνωρίσουν τοπικά τόνωση της ανάπτυξης και ο τουρισμός δεν αποκλείεται να αυξηθεί.
Λεφτά μπορεί να μην υπάρχουν, αλλά μικρές δράσεις με κινητοποίηση του ιδιωτικού κεφαλαίου είναι εφικτές. Ας δώσει χείρα βοήθειας στο ιδιωτικό κεφάλαιο και η αυτοδιοίκηση (τοπική και περιφερειακή), μήπως και μπορέσουν να δημιουργηθούν κάποιες νέες θέσεις εργασίας.
Τα μόνα νέα κατα-στήματα που λειτουργούν είναι υγειονομικού ενδιαφέροντος, δηλαδή καφέ, αρτοποιήματα και γρήγορο φαγητό
Η" 9/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου