Ανεργία τέχνας κατεργάζεται

Ο Γ. Μπ., μακροχρόνια άνεργος,  μας εξηγεί πως η επιβίωση στην Αθήνα είναι αρκετά δύσκολη παρά την εφευρετικότητα του ιδίου. Ο Γιώργος  έχει εργασθεί σε οικοδομές, στον τομέα της καθαριότητας, σε πωλήσεις και γενικά είναι έτοιμος να αποδεχτεί μια οποιαδήποτε δουλειά, προκειμένου να εξασφαλίσει ένα μεροκάματο. Παρόλα αυτά, όμως, παραμένει εξαιρετικά δύσκολο η ανεύρεση μιας θέσης εργασίας. «Χρειάζομαι 6 ευρώ την εβδομάδα στη Χρυσή Ευκαιρία για αναζήτηση εργασίας» μας εξομολογείται «ενώ το κόστος και μόνο των εισιτηρίων για να πάω σε μια συνέντευξη είναι 3 ευρώ!» Η ενεργητικότητα του Γιώργου, παρόλα αυτά, δεν αφήνει περιθώρια για μοιρολατρία και εφησυχασμό. Πρέπει να επιβιώσει και θα επιβιώσει! Τελευταία του διέξοδος προς το ζην η εκμετάλλευση της μικρής αυλής της μονοκατοικίας του, που ο Γιώργος την μετέτρεψε σε ένα παραδοσιακό ορνιθοτροφείο! Καμιά 50αριά κότες τις οποίες τρέφει αγνά γυρνώντας τις λαϊκές κάθε μεσημέρι και μαζεύοντας ότι περισσεύει είναι για τον Γιώργο ένας τρόπος επιβίωσης. Delivery φρέσκων αυγών, σε σταθερή πελατεία που ξέρει την ποιότητά τους, του αφήνουν ένα μικρό μεροκάματο. Όμως ο Γιώργος συνεχίζει να ονειρεύεται μια καλύτερη ζωή και σκέφτεται σοβαρά τη φυγή προς την επαρχία. Εκεί θέλει να ζήσει, ασχολούμενος  επαγγελματικά με την ορνιθοτροφεία και την κτηνοτροφία, χωρίς το άγχος της καθημερινότητας. Αυτό που περιμένει είναι ένα πράσινο φως, μια μικρή ενθάρρυνση, ένα μικρό κίνητρο από την Πολιτεία που χρόνια τώρα μιλά για αποκέντρωση. Την Πολιτεία που τώρα θα πρέπει να φανεί έτοιμη να διαχειριστεί το επερχόμενο φαινόμενο της αθρόας επιστροφής στα χωριά και να μεριμνήσει για να μη στηθεί όλο αυτό το σκηνικό της επιστροφής σε λάθος θεμέλια. Την Πολιτεία που πρέπει να στηρίξει με κάθε τρόπο την αποκέντρωση  και ιδιαίτερα την επιχειρηματική. Την Πολιτεία που πρέπει να στηρίξει τον Γιώργο και τον κάθε Γιώργο που παλεύει με αξιοπρέπεια να σταθεί στα πόδια του.