«Αυγή της Οδύσσειας»

ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΒΓΟΝΤΖΑ
Βρίσκω αρκετά ενδιαφέρουσα την ενασχόληση με τις ονομασίες των διαφόρων στρατιωτικών επιχειρήσεων. Συνήθως περιέχουν ένα κεντρικό μήνυμα, που απευθύνεται στον εχθρό και στις δυνάμεις που τον υποστηρίζουν. Κατά κανόνα, εντυπωσιάζουν αυτές οι ονομασίες. Είναι ευρηματικές. Και πάντα λιγόλογες. Άλλωστε, δεν μπορούν να είναι φλύαρες. Σχεδόν εξ ορισμού. Οι πολλές λέξεις επιτρέπουν σύγχυση και παρερμηνείες.

Οι δυτικές δυνάμεις βάπτισαν την στρατιωτική επιχείρηση κατά της Λιβύης «Αυγή της Οδύσσειας». Ο «φιλόλογος» στρατιωτικός επιτελάρχης, που εισηγήθηκε το όνομα, μάλλον δεν τα ξέρει και τόσο καλά τα αρχαία ελληνικά. Εκτός αν ξέρει πολύ καλά τα σύγχρονα στρατιωτικά. Και τα ξέρει καλύτερα ακόμα και από τους ηγέτες των δυτικών χωρών, που αποφάσισαν αυτή τη στρατιωτική επιδρομή. Η Οδύσσεια κράτησε κοντά δέκα χρόνια! Και μια στρατιωτική επιχείρηση, τόσο μακράς διάρκειας, κοστίζει πολύ και ακριβά. Πολύ συνοπτικά. Το κόστος μιας δεκάχρονης στρατιωτικής επιχείρησης δεν το αντέχει καμία χώρα του δυτικού κόσμου. Όσο πλούσια κι αν είναι.





Αυτή τη στιγμή, δεν έχουμε πλήρη εικόνα. Ούτε εκείνη της έκτασης των καταστροφών σε ανθρώπινες ζωές και σε πράγματα. Ούτε εκείνη της διαδικασίας των αποφάσεων και του ακριβούς περιεχομένου τους. Ούτε εκείνη των αληθινών πρωταγωνιστών της όλης ιστορίας και των κινήτρων τους.


Από τώρα κρατάμε:


Την παντελή έλλειψη αξιοπιστίας στα λόγια του Μουαμάρ Καντάφι. Ακόμα και όταν διατάζει την κατάπαυση πυρός. Προφανώς, βρίσκεται σε πανικό.

Τη διατύπωση επικρίσεων από τον Αραβικό Σύνδεσμο, για την σφοδρότητα των βομβαρδισμών. Παρόλο που τις προηγούμενες μέρες είχε υποστηρίξει τη ζώνη απαγόρευσης πτήσεων.


Τη δήλωση του επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου Στρατού των Η.Π.Α.: Είναι πιθανόν οι επιχειρήσεις να αποβούν αδιέξοδες και να μην καταφέρουν να οδηγήσουν στην πτώση του Καντάφι.

Ανθρώπινο αίμα χύνεται πάλι. Ανθρώπινες ζωές καταστρέφονται. Και δε φαίνεται ούτε διαφαίνεται το τέλος.