Ποιά Χριστούγεννα;

Δεν γνωρίζω αν νιώθετε τα ίδια. Σας μεταφέρω τη γενικευμένη αύρα που αισθάνομαι ότι κόβει σουλάτσα στον αέρα της πόλης, με τη μορφή μιας γενικευμένης στεναχώριας, ένα μόνιμου άγχους. Ενώ έρχονται Χριστούγεννα…

Άλλες χρονιές μπορεί να είχες κανονίσει - εδώ και μήνες - να ζήσεις τα Χριστούγεννα π.χ. στο Βερολίνο. Να κάνεις βόλτες στη στολισμένη και φωτισμένη Unter den Linden, να περιδιαβείς τη λεωφόρο «κάτω απ’ τις φλαμουριές» και να σταθείς κάτω απ’ τη λουσμένη με ιστορία Πύλη του Βρανδεμβούργου. Αλλά δεν μπορείς. Το προσωπικό σου ταμείο είναι μείον, επικρατούν πολικές θερμοκρασίες. Στο μόνο δρόμο που μπορείς να βρεθείς, είναι - απλώς- στον δρόμο για τα Χριστούγεννα.
Κάποιες βιτρίνες στη γειτονιά σου, δειλά-δειλά, άρχισαν να στολίζονται γιορτινά, το ίδιο και κάποιοι ελάχιστοι δρόμοι, μερικά σπίτια. Όχι κάτι φαντασμαγορικό, άλλωστε πάνε οι εποχές του «νίκησε-τον-γείτονά-σου-στο-χριστουγεννιάτικο-υπερθέαμα». Τα περσινά στολίδια επιστρατεύθηκαν ξανά, τα έντυσαν με περίσσια, γιορτινή χαρά και τα μόστραραν και πάλι, έτσι, για να υπάρχουν, να είναι εκεί. Για να ξορκιστεί - και καλά - όλη η περιρρέουσα ατμόσφαιρα που προκύπτει από την πολιτική και την οικονομία. Και όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά.
Για όλα φταίει (και) αυτή η παλιοδόση που, μέχρι να μας έρθει, θα μας έχει φύγει η ψυχή. Η ψυχραιμία του έθνους παλεύει σε αγώνα νοκ άουτ με τον εκνευρισμό του, κριτές είναι οι προσδοκίες που έχουν καλλιεργηθεί για «τη λήψη μιας συνολικής απόφασης για το ελληνικό χρέος, κυρίες και κύριοι». Οι λέξεις σκάνε στις ειδήσεις των 8 σαν μελομακάρονα χωρίς σιρόπι, οι κουραμπιέδες μπορούν να περιμένουν. Τώρα, ξεφουρνίζουμε «λύσεις-πακέτο για να καταστεί το ελληνικό χρέος βιώσιμο». Κι ενώ «αναζητείται συμβιβασμός μεταξύ Βερολίνου και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου», εσύ αναζητάς λεφτά για να τη βγάλεις και φέτος τα Χριστούγεννα. Επειδή σε έναν, περίπου, μήνα, θα έχουμε Χριστούγεννα, μην ξεχνιέσαι.
Φέτος, μακάρι να κάνω λάθος, αλλά τα κάλαντα, η γαλοπούλα, τα φωτάκια που αναβοσβήνουν, οι εορταστικές κάρτες, τα Χριστούγεννα τα ίδια, θα είναι διαφορετικά. Πιστεύω ότι θα είναι… λιγότερα, λειψά, κολοβά, πώς το λένε; Αν κάποιος πάρει φέτος ένα σπουδαίο δώρο - ό,τι θεωρεί ο καθένας σπουδαίο, τέλος πάντων - θεωρώ ότι θα το ποστάρει σε κάποιο κοινωνικό δίκτυο για του κάνουν οι υπόλοιποι πολλά likes, θα είναι το favorite της ημέρας.

Φέτος - το λέω και πάλι - μακάρι να κάνω λάθος, αλλά δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει πολύς κόσμος να νιώσει τις «χαρμόσυνες δονήσεις», την καλοσύνη να ξεχειλίζει μέσα από τσάντες δώρων, αμπαλαρισμένες με γκι.
Τα φετινά Χριστούγεννα πιστεύω ότι από τώρα έχουν πληγωθεί, αιμορραγούν και ψυχορραγούν για την οικονομική κρίση που δεν έχει αφήσει τίποτε όρθιο, σαν μια γιορτινή καταιγίδα μαζικών απολύσεων που δεν αφήνει τίποτε ανέγγιχτο στο διάβα της, σαν μια χιονοστιβάδα μαζικών περικοπών, μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις.
Η Άγια Νύχτα έχει δεχτεί πολλές προσφορές «για μια και μόνη εμφάνιση στην πόλη σας», ενώ ακόμα αναζητείται το πνεύμα των Χριστουγέννων. Άλλωστε, το ρεπορτάζ μου, μου λέει ότι έχει πέσει βαριά λαβωμένο από εξοστρακισμένη βολή στη Λωρίδα της Γάζας.
Εντάξει, πείτε με υπερβολικό, πείτε μου ότι - ίσως - να είναι ακόμη πολύ νωρίς για όλα αυτά, αλλά τα Χριστούγεννα έρχονται, στο δρόμο είναι, όπως - ίσως - κι άλλες δυσάρεστες ειδήσεις που μπορεί να μας βρουν καταμεσής του δρόμου και θα αφορούν τη χώρα και την καθημερινότητά μας.
«Φτιάξτε», λοιπόν, τις καρδιές και τη διάθεσή σας, από τώρα. Μη διερωτάσθε «ποια Χριστούγεννα;» με ύφος θλιμμένο και έκφραση ανέχειας στο πρόσωπο. Και υπόσχομαι να κάνω το ίδιο.

Άλλωστε, ανέκαθεν, τα Χριστούγεννα δεν έπρεπε να είναι άλλη μια γιορτή βαθιάς και γεμάτης τσέπης, αλλά η μεγαλύτερη γιορτή αγάπης, ανεξαρτήτως βαθιάς και πλούσιας θρησκευτικής πίστης. Σωστά;

 του Σπύρου Σεραφείμ