Έχει αξία, μέρες που ναι, να ανατρέξουμε στον ρόλο των Συνδικάτων κατά την περίοδο της επταετίας, να δούμε πως τα αντιμετώπισε η χούντα, πως αντιμετωπίζονται διαχρονικά και πως αντέδρασαν τα ίδια κατά τη σκοτεινή εκείνη περίοδο. Ο ρόλος των συνδικάτων πάντα κρίσιμος, θετικός ή αρνητικός! «Από την πρώτη μέρα που οι επίορκοι συνταγματάρχες άρπαξαν με τα τανκς την εξουσία και κατάλυσαν κάθε νομιμότητα, στράφηκαν με ιδιαίτερο μίσος κατά του συνδικαλιστικού κινήματος», αναφέρει ο αγωνιστής Τάσος Δήμου.
Είναι φανερό βέβαια πως συμβιβασμένα συνδικάτα
και συνδικαλιστές υπήρξαν και τότε. Η χούντα των συνταγματαρχών γνώριζε καλά
πως ο κίνδυνος για την ύπαρξή της, ήταν κάθε τι συλλογικό, κάθε μορφή
οργανωμένης συλλογικής δράσης. Υπό αυτή την έννοια τα Συνδικάτα αποτελούσαν
προφανώς τον νούμερο ένα κίνδυνο για την ίδια και τις αυταρχικές ιδέες και
πρακτικές που επέβαλε στον ελληνικό λαό. Όποιος δεν συμμορφώνεται με το
καθεστώς είναι επικίνδυνος, συλλαμβάνεται και φυλακίζεται. Ας σημειωθεί ότι
από τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου 1967 έως τις 30 Απριλίου συνελήφθησαν πάνω
από 800 συνδικαλιστικά στελέχη[1]!
Βασανισμοί, εξορίες, φυλακίσεις με διαδικασίες εξπρές.
Το γεγονός ότι με διαταγή του Γενικού
Επιτελείου Εθνικής Άμυνας διαλύθηκαν 270 συνδικαλιστικές οργανώσεις και διατάχθηκε
δήμευση των περιουσιών δείχνει, καταρχάς, τη στόχευση των συνταγματαρχών.
Το εργατικό κίνημα πρέπει να μπει κι αυτό στον γύψο. Η συγκρότηση επιτροπής
από αστυνομικούς και συμβιβασμένους «συνδικαλιστές» αποτελεί άλλη μια
ενέργεια της χούντας προς την ίδια πάντα κατεύθυνση και με τον ίδιο πάντα
στόχο, τη δημιουργία δηλαδή ενός εξαρτώμενου και ελεγχόμενου συνδικαλιστικού
μηχανισμού, προοριζόμενο να χειροκροτεί και να στέλνει συγχαρητήρια
τηλεγραφήματα στους δικτάτορες.
Η επιτροπή αυτή άρχισε να ζητά παραιτήσεις
εκλεγμένων συνδικαλιστών από όσες οργανώσεις δεν είχαν ξηλωθεί. Όσοι
συνδικαλιστές αρνήθηκαν να υποκύψουν, καθαιρέθηκαν με απόφαση στρατιωτικών
διοικητών!!! Καμία ενέργεια ή δράση των συνδικάτων δεν επιτρέπεται πλέον
χωρίς την έγκριση της Γενικής Ασφάλειας. Για να γίνει συνέλευση, αρχαιρεσίες ή
για να εκδοθεί ανακοίνωση πρέπει να εγκρίνει η Γενική Ασφάλεια. Ο κατάλογος των
υποψηφίων πρέπει να υποβληθεί έγκαιρα στη Γενική Ασφάλεια, όπου ο προϊστάμενος
του ειδικού γραφείου σημειώνει παρατηρήσεις δίπλα σε κάθε όνομα, στη
συνέχεια διαβιβάζει τον κατάλογο στον εντεταλμένο αξιωματικό, ο οποίος εγκρίνει
και καθορίζει ποια πρόσωπα τελικά θα εγκριθούν και θα αποτελούν τις νέες
διοικήσεις!!!
Παρά τις επιθέσεις της χούντας στο εργατικό
κίνημα, τα συνδικάτα προσπάθησαν να ανασυνταχθούν. Αμέσως μετά την επιβολή της
χούντας οργανώθηκε, από την ενωμένη τότε αριστερά, η πρώτη παράνομη
αντιστασιακή εργατική οργάνωση, το Αντιδικτατορικό Εργατικό Μέτωπο (ΑΕΜ). Στη
συνέχεια, έχουμε την ίδρυση και δεύτερης παράνομης αντιστασιακής εργατικής
οργάνωσης. Επρόκειτο για την Ενωμένη Συνδικαλιστική Αντιδικτατορική Κίνηση
(ΕΣΑΚ)[2].
Απεργίες και κινητοποιήσεις, παρά τον
στρατιωτικό νόμο και την απαγόρευση της απεργίας, αρχίζουν να εμφανίζονται ήδη
από τον Γενάρη του 1968. Ολυμπιακή αεροπορία, εργάτες τύπου, πιλότοι πολιτικής
αεροπορίας, τρόλεϊ ,ασφαλιστικά ταμεία κλπ. Η αντίδραση των εργαζομένων ήταν
διαρκής κατά την περίοδο της χούντας, ενώ το 1973 με φανερές πια κινητοποιήσεις
συνέβαλαν στη μεγάλη εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Στις μέρες μας η αντιμετώπιση των Συνδικάτων
από την κυβέρνηση, κυρίως με τον νόμο Χατζηδάκη, δείχνει μια οπισθοδρόμηση και
μια προσπάθεια ελέγχου της δράσης τους. Σταχυολογούμε από το ν. Χατζηδάκη
διατάξεις που βάζουν ανούσια για τους εργαζόμενους εμπόδια στην ελεύθερη δράση
τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η κήρυξη απεργίας. Οι αποφάσεις των συνδικάτων
για κήρυξη απεργίας πρέπει να συνοδεύονται πλέον από πλήθος γραφειοκρατικών
απαιτήσεων που η μη τήρησή τους κρίνει την απεργία παράνομη. Πλήθος Συνδικάτων,
μεταξύ των οποίων και η Ομοσπονδία του ΟΑΕΔ έχουν συρθεί στα δικαστήρια από την
Κυβέρνηση, μετά από προκήρυξη απεργίας και όλες έχουν κριθεί παράνομες για
τυπικούς λόγους. Η επιλογή της Κυβέρνησης με τον συγκεκριμένο νόμο υποχρεώνει
τα συνδικάτα να εγγράφονται στο ΓΕΜΗΣΟΕ (Υπηρεσία του Υπουργείου Εργασίας) και
να αποστέλλουν κατάλογο εγγεγραμμένων μελών!
Ένας υπόκωφος διαρκής
"πόλεμος" σε μια προσπάθεια φίμωσης της φωνής των Συνδικάτων
εξελίσσεται. Δεν χωρεί εφησυχασμός!
Κλείνοντας, αξίζει να αναφέρουμε ότι η αξία των
Συνδικάτων εξαρτάται πάντα από τις δράσεις τους, από τη στάση τους στα μικρά
και τα μεγάλα ζητήματα των εργαζομένων και τις κοινωνίας. Σίγουρα πάντως, όταν
τα Συνδικάτα δρουν, αποτελούν εμπόδιο στην ασύδοτη εργοδοσία και στην
προσπάθεια της να υποτάξει τους εργαζομένους και να μειώσει τη δύναμή τους.
Γιώργος Μακράκης
Πρόεδρος Εργαζομένων ΟΑΕΔ
Γ.Σ. ΑΔΕΔΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου