Επίθεση στην εργασία: Η απάντηση του συνδικαλιστικού κινήματος (συνέντευξη συνδικαλιστών στο left.gr)
Οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα, με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης του 2008-2009, έχουν μετατραπεί σε πειραματόζωα των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, που έχουν κερδηθεί με το αίμα γενεών εργαζομένων, καταργούνται «εν μία νυκτί». Το οκτάωρο, το δικαίωμα στην εργασία, τα εργασιακά δικαιώματα (η αξιοπρέπεια στην εργασία) , η δημόσια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, το δικαίωμα για μια σύνταξη που να εξασφαλίζει τα «προς το ζην» κατεδαφίζονται στο όνομα ενός «αναγκαίου εκσυγχρονισμού» που, γι’ αυτό το λόγο, ζητάει από την ελληνική κοινωνία την επιστροφή στον… 19ο αιώνα! Στον αιώνα δηλαδή του «κράτους νυχτοφύλακα» (μηδαμινό κρατικό μέγεθος-μηδαμινό κράτος πρόνοιας), των εξοντωτικών ωραρίων απασχόλησης (τα ωράρια τα καθορίζουν τα αφεντικά), του κοινωνικού δαρβινισμού (επιβίωση μόνο όσων έχουν τα «προσόντα», οι υπόλοιποι είναι απλώς «παράπλευρες απώλειες»).
Φυσικά, όλα αυτά τα χρόνια είχαμε εργατικές αντιστάσεις, γενικές απεργίες, εργαζόμενους που κατέκλεισαν πλατείες και δρόμους. Ένα κίνημα που έριξε μια κυβέρνηση (ενός άθλιου νεοφιλελεύθερου πρωθυπουργού-πολέμαρχου, του ΓΑΠ).
Αλλά, παράλληλα, είχαμε και μια συνδικαλιστική γραφειοκρατία έτοιμη να συμβιβαστεί με ό,τι της ζητηθεί, από την κομματική ιεραρχία, από την τρόικα (εσωτερικού και εξωτερικού). Μια συνδικαλιστική γραφειοκρατία, που τόσα χρόνια, γνώριζε ποια θα ήταν η αποκορύφωση της καριέρας της: η εξαργύρωση της «συνδικαλιστικής της δράσης» (;) με μια θέση βουλευτή και, με αρκετές πιθανότητες επιτυχίας, μια θέση υπουργού ή υφυπουργού (κατά προτίμηση).
Το left.gr και ο Άγγελος Καλοδούκας προσπαθούν να αποτιμήσουν την κατάσταση του οργανωμένου εργατικού κινήματος σήμερα. Με την ευκαιρία του 35 Συνεδρίου της ΓΣΕΕ, γίνεται μια προσπάθεια, στη συζήτηση που θα παρακολουθήσετε, να ανιχνευθούν οι συσχετισμοί δύναμης στη σημερινή ΓΣΕΕ αλλά και οι προσπάθειες για την ανάπτυξη ενός ανεξάρτητου ταξικού συνδικαλισμού. Μαζί μας είναι τρεις καταξιωμένοι συνδικαλιστές:
Ο Νίκος Ορφανός (Πρόεδρος στο Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων στα Ελληνικά Πετρέλαια), ο Νίκος Γουρλάς (Πρόεδρος Συνδικάτου Εργαζομένων Εταιρειών του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών) και ο Γιώργος Γαβρίλης (Γραμματέας της «Αυτόνομης Παρέμβασης»).
Δείτε την συζήτηση εδ'ω
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=AU4-x6oTcBg
Οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα, με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης του 2008-2009, έχουν μετατραπεί σε πειραματόζωα των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, που έχουν κερδηθεί με το αίμα γενεών εργαζομένων, καταργούνται «εν μία νυκτί». Το οκτάωρο, το δικαίωμα στην εργασία, τα εργασιακά δικαιώματα (η αξιοπρέπεια στην εργασία) , η δημόσια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, το δικαίωμα για μια σύνταξη που να εξασφαλίζει τα «προς το ζην» κατεδαφίζονται στο όνομα ενός «αναγκαίου εκσυγχρονισμού» που, γι’ αυτό το λόγο, ζητάει από την ελληνική κοινωνία την επιστροφή στον… 19ο αιώνα! Στον αιώνα δηλαδή του «κράτους νυχτοφύλακα» (μηδαμινό κρατικό μέγεθος-μηδαμινό κράτος πρόνοιας), των εξοντωτικών ωραρίων απασχόλησης (τα ωράρια τα καθορίζουν τα αφεντικά), του κοινωνικού δαρβινισμού (επιβίωση μόνο όσων έχουν τα «προσόντα», οι υπόλοιποι είναι απλώς «παράπλευρες απώλειες»).
Φυσικά, όλα αυτά τα χρόνια είχαμε εργατικές αντιστάσεις, γενικές απεργίες, εργαζόμενους που κατέκλεισαν πλατείες και δρόμους. Ένα κίνημα που έριξε μια κυβέρνηση (ενός άθλιου νεοφιλελεύθερου πρωθυπουργού-πολέμαρχου, του ΓΑΠ).
Αλλά, παράλληλα, είχαμε και μια συνδικαλιστική γραφειοκρατία έτοιμη να συμβιβαστεί με ό,τι της ζητηθεί, από την κομματική ιεραρχία, από την τρόικα (εσωτερικού και εξωτερικού). Μια συνδικαλιστική γραφειοκρατία, που τόσα χρόνια, γνώριζε ποια θα ήταν η αποκορύφωση της καριέρας της: η εξαργύρωση της «συνδικαλιστικής της δράσης» (;) με μια θέση βουλευτή και, με αρκετές πιθανότητες επιτυχίας, μια θέση υπουργού ή υφυπουργού (κατά προτίμηση).
Το left.gr και ο Άγγελος Καλοδούκας προσπαθούν να αποτιμήσουν την κατάσταση του οργανωμένου εργατικού κινήματος σήμερα. Με την ευκαιρία του 35 Συνεδρίου της ΓΣΕΕ, γίνεται μια προσπάθεια, στη συζήτηση που θα παρακολουθήσετε, να ανιχνευθούν οι συσχετισμοί δύναμης στη σημερινή ΓΣΕΕ αλλά και οι προσπάθειες για την ανάπτυξη ενός ανεξάρτητου ταξικού συνδικαλισμού. Μαζί μας είναι τρεις καταξιωμένοι συνδικαλιστές:
Ο Νίκος Ορφανός (Πρόεδρος στο Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων στα Ελληνικά Πετρέλαια), ο Νίκος Γουρλάς (Πρόεδρος Συνδικάτου Εργαζομένων Εταιρειών του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών) και ο Γιώργος Γαβρίλης (Γραμματέας της «Αυτόνομης Παρέμβασης»).
Δείτε την συζήτηση εδ'ω
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=AU4-x6oTcBg
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου